| เลขที่หนังสือ | : กค 0706/7057 |
| วันที่ | : 24 กรกฎาคม 2546 |
| เรื่อง | : ภาษีเงินได้บุคคลธรรมดาและภาษีมูลค่าเพิ่ม กรณีการพิจารณาเงินได้เพื่อประเมินภาษีอากร |
| ข้อกฎหมาย | : มาตรา 155, มาตรา 172 แห่งประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ |
| ข้อหารือ | : สำนักงานสรรพากรจังหวัดได้หารือเกี่ยวกับการประเมินภาษีอากร ราย นางสาว พ. จาก การตรวจสอบปรากฏว่า มีประเด็นที่เกี่ยวกับข้อกฎหมาย คือ รายรับที่ได้จากการทำสัญญากับห้างฯ เป็น รายได้จากการประกอบกิจการจ้างทำของหรือตัวแทน โดยมีข้อเท็จจริง ดังนี้ สำนักงานจังหวัดได้ทำ สัญญาว่าจ้างห้างฯ สำนักงานใหญ่ตั้งอยู่ที่จังหวัดสมุทรปราการ สำนักงานสาขาตั้งอยู่ที่จังหวัดจันทบุรี ก่อสร้างศูนย์ราชการและต่อเติมปรับปรุงอาคารศาลากลางจังหวัด ราคาตามสัญญา 66,480,000 บาท โดยมีเงื่อนไขให้จ่ายค่าจ้าง 14 งวด และผู้รับจ้างจะต้องไม่เอางานทั้งหมดหรือบางส่วนไปจ้างช่วงอีก ต่อหนึ่ง โดยไม่ได้รับความยินยอมเป็นหนังสือจากผู้ว่าจ้างก่อน แต่ห้างฯ ได้เอางานที่รับจ้างทั้งหมดไปทำ สัญญาว่าจ้างช่วง และทำบันทึกข้อตกลงตั้งตัวแทนรับสภาพหนี้กับนางสาว พ. โดยเอกสารทั้ง 2 ฉบับได้ ลงวันที่วันเดียวกัน ต่อมาคู่สัญญาได้มีข้อโต้แย้งเกิดขึ้นเกี่ยวกับการจัดทำเอกสารดังกล่าวว่า เป็นการ ประกอบกิจการจ้างทำของหรือตัวแทน นางสาว พ.เป็นโจทก์ฟ้องห้างฯ คดีแพ่งหมายเลขดำอ้างว่าเป็น ตัวแทน แต่ห้างฯ ยื่นคำให้การและฟ้องแย้งอ้างว่าเป็นจ้างทำของ |
| แนววินิจฉัย | : กรณีห้างฯ ได้ทำสัญญาจ้างช่วงและบันทึกข้อตกลงตั้ง ตัวแทนรับสภาพหนี้กับนางสาว พ. ตาม ข้อเท็จจริงดังกล่าวพิจารณาแล้วเห็นว่า สัญญาจ้างช่วงไม่เข้าลักษณะเป็นนิติกรรมอำพราง ตามมาตรา 155 วรรคสอง แห่งประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ เพราะเดิมนางสาว พ. ตั้งใจไปขอกู้เงินจาก ธนาคารฯ แต่ไม่ได้รับอนุมัติ เพื่อให้ได้เงินกู้และมีหลักฐานในการกู้เงิน จึงเป็นเหตุให้นางสาว พ. ตกลงเปลี่ยนความตั้งใจเดิมยินยอมทำเป็นสัญญาจ้างช่วงเพื่อที่จะได้เงินกู้จากธนาคารฯ ตามที่ต้องการ ถือได้ว่านางสาว พ. เปลี่ยนเจตนาเดิมมายินยอมผูกพันตามสัญญาจ้างช่วงโดยความสมัครใจ มิใช่ เกิดจากเจตนาลวงและมิใช่ นิติกรรมอำพรางนิติกรรมอันหลังคือบันทึก ดังนั้น นางสาว พ. จะยก ความตั้งใจเดิมมาลบล้างสัญญาจ้างช่วงไม่ได้ ต้องบังคับตามสัญญาจ้างช่วง กรมสรรพากรเป็นบุคคลภายนอกไม่เข้าลักษณะเป็นผู้มีส่วนได้เสีย จึงไม่มีหน้าที่ยกความ เสียเปล่าแห่งนิติกรรมขึ้นกล่าวอ้าง แต่คู่กรณีเป็นผู้มีส่วนได้เสียจึงมีสิทธิร้องขอต่อศาลให้ทำลาย หรือขอ ให้เพิกถอนนิติกรรมสัญญาจ้างช่วงได้ ตามมาตรา 172 แห่งประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ เมื่อข้อเท็จจริงปรากฏว่า ศาลยังไม่ได้มีคำพิพากษาคดีหมายเลขดำ คู่สัญญาเพียงแต่กล่าวอ้าง กับเจ้าพนักงานกรมสรรพากร ซึ่งเป็นบุคคลภายนอกเท่านั้น ประกอบกับห้างฯ ได้ออกเช็คสั่งจ่ายเงิน ค่าก่อสร้างหลังจากหักภาษีเงินได้ ณ ที่จ่ายแล้วจำนวน 65,858,690.52 บาท และเงินช่วยเหลือ ปรับปรุงค่างาน (ค่าเค) จำนวน 1,763,314.95 บาท ที่ได้รับจากสำนักงานจังหวัดตราดให้แก่ นางสาวเพ็ญศรีฯ ทั้งจำนวน ในชั้นนี้จึงต้องบังคับตามนิติกรรมอันแรก คือสัญญาจ้างช่วงและเข้าลักษณะ เป็นการจ้างทำของตามมาตรา 587 แห่งประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ นางสาว พ.เป็นผู้ประกอบ กิจการ มีภาระต้องเสียภาษีเงินได้บุคคลธรรมดาและภาษีมูลค่าเพิ่ม |
| เลขตู้ | : 66/32579 |