| เลขที่หนังสือ | : กค 0811/3490 |
| วันที่ | : 30 เมษายน 2545 |
| เรื่อง | : ภาษีเงินได้นิติบุคคล กรณีเงินมัดจำ |
| ข้อกฎหมาย | : มาตรา 65, คำสั่งกรมสรรพากร ที่ ท.ป.1/2528ฯ |
| ข้อหารือ | : บริษัทฯ ได้เรียกเก็บเงินมัดจำจากลูกค้าที่ซื้อสินค้าส่วนหนึ่ง และบริษัทฯ ได้ขายสินค้าให้ลูกค้า ในปีถัดไป บริษัทฯ จะต้องนำเงินมัดจำดังกล่าวเป็นรายได้ในการคำนวณกำไรสุทธิเพื่อเสีย ภาษีเงินได้นิติบุคคลในปีที่เรียกเก็บตามคำสั่งกรมสรรพากร ที่ ป.73/2541 เรื่อง การเสีย ภาษีเงินได้นิติบุคคลและภาษีมูลค่าเพิ่มสำหรับการเรียกเก็บเงินจ่ายล่วงหน้า เงินประกัน เงินมัดจำหรือ เงินจอง ลงวันที่ 30 มิถุนายน พ.ศ.2541 ใช่หรือไม่ ตัวอย่าง ในปี 2543 บริษัทฯ เรียกเก็บเงินมัดจำ 30% จากลูกค้ายอดสั่งซื้อสินค้า 1 ล้าน บาท ในทางบัญชี บัญชีเงินมัดจำเป็นบัญชีในงบดุล มิใช่งบกำไรขาดทุน บริษัทฯ บันทึกบัญชีรับเงินมัดจำ 1. บริษัทฯ ต้องนำเงินมัดจำ 300,000 บาท เป็นรายได้เพื่อเสียภาษีเงินได้นิติบุคคลในปี 2543 ตามคำสั่งกรมสรรพากร ที่ ป.73/2541 ฯ ใช่หรือไม่ 2. บริษัทฯ ต้องนำยอดขายเป็นรายได้ เพื่อเสียภาษีเงินได้นิติบุคคลในปี 2544 ใช่หรือไม่ |
| แนววินิจฉัย | : บริษัทฯ จะต้องรับรู้รายได้จากการขายสินค้าโดยใช้เกณฑ์สิทธิ ตามมาตรา 65 แห่ง ประมวลรัษฎากร ประกอบกับคำสั่งกรมสรรพากร ที่ ท.ป.1/2528 เรื่อง การใช้เกณฑ์สิทธิใน การคำนวณรายได้และรายจ่ายของบริษัทหรือห้างหุ้นส่วนนิติบุคคล ลงวันที่ 28 สิงหาคม พ.ศ. 2528 กล่าวคือ วันรับรู้รายได้จากการขายสินค้าเกิดขึ้นเมื่อบริษัทฯ ได้โอนความเสี่ยงและผลตอบแทน ที่เป็น สาระสำคัญของความเป็นเจ้าของสินค้านั้นให้แก่ผู้ซื้อ คือ เมื่อบริษัทฯ ได้ส่งมอบสินค้าในปี 2544 ดังนั้น จึงต้องนำยอดสั่งซื้อจำนวน 1,000,000 บาท มาคำนวณเป็นรายได้ในรอบระยะเวลาบัญชีปี 2544 |
| เลขตู้ | : 65/31396 |