| เลขที่หนังสือ | : กค 0811/4726 |
| วันที่ | : 17 พฤษภาคม 2544 |
| เรื่อง | : ภาษีธุรกิจเฉพาะ กรณีการประเมินและการส่งหนังสือแจ้งการประเมิน |
| ข้อกฎหมาย | : มาตรา 8, มาตรา 91/15(1) |
| ข้อหารือ | : 1. สำนักงานสรรพากรจังหวัดได้ประเมินภาษีธุรกิจเฉพาะ ราย นาย ก. ตามหนังสือ แจ้งการประเมินภาษีธุรกิจเฉพาะเลขที่ 100 ลงวันที่ 1 กรกฎาคม 2541 โดยเจ้าพนักงานได้ประเมิน และนำส่งหนังสือแจ้งการประเมินดังกล่าวด้วยตนเองเมื่อวันที่ 20 สิงหาคม 2541 ณ จังหวัดยโสธร ซึ่ง เป็นภูมิลำเนาตามทะเบียนราษฎรของนาย ก. โดยนาง ข. ภริยาของนาย ก. เป็นผู้รับหนังสือ แจ้งการประเมิน ต่อมาจึงได้ทราบว่านาย ก. ได้ถูกจำคุกตามคำพิพากษาถึงที่สุดของศาลและถูกคุมขังอยู่ ในเรือนจำจังหวัด ตั้งแต่วันที่ 1 กันยายน 2540 ได้รับการปล่อยตัวในวันที่ 30 ธันวาคม 2542 จังหวัดฯ เห็นว่าขณะที่มีการประเมินภาษีดังกล่าว นาย ก. ยังอยู่ในอำนาจการประเมินของเจ้าพนักงานฯ ใน ท้องที่จังหวัด การประเมินจึงชอบด้วยกฎหมาย 2. กรณีการนำส่งหนังสือแจ้งการประเมิน ณ จังหวัดยโสธร ซึ่งเป็นภูมิลำเนาตามทะเบียน ราษฎรของนาย ก. ในขณะนั้น นาย ก. ถูกจำคุกตามคำพิพากษาถึงที่สุดของศาลในเรือนจำจังหวัด ตาม มาตรา 47 แห่งประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ ถือว่าภูมิลำเนาของผู้ถูกจำคุกตาม คำพิพากษาถึงที่สุด ของศาลได้แก่เรือนจำหรือทัณฑสถานที่ถูกจำคุกจนกว่าได้รับการปล่อยตัว บ้านเลขที่ดังกล่าวจึงมิใช่ ภูมิลำเนาของนาย ก. การส่งหนังสือแจ้งการประเมินจึงไม่ชอบตามมาตรา 8 แห่งประมวลรัษฎากร ปัจจุบัน นาย ก. ได้พ้นโทษได้รับการปล่อยตัวแล้ว ซึ่งยังมีภูมิลำเนาตามทะเบียนราษฎรอยู่บ้านเลขที่ ดังกล่าว จังหวัดฯ ส่งสำเนาหนังสือแจ้งการประเมินโดยเจ้าพนักงานฝ่ายที่ประเมินได้รับรองและส่งให้ ผู้ค้างฯ ตามภูมิลำเนาที่ปรากฏในทะเบียนราษฎร การส่งดังกล่าวชอบด้วยกฎหมายตามมาตรา 8 แห่ง ประมวลรัษฎากรหรือไม่ 3. จังหวัดฯ เห็นว่าการประเมินชอบด้วยกฎหมาย หนังสือแจ้งการประเมินดังกล่าวได้ส่งไป ยังผู้เสียภาษีแล้วไม่สามารถเรียกคืนได้ แต่ปัจจุบันนาย ก. ได้พ้นโทษแล้วและยังมีภูมิลำเนาตามทะเบียน ราษฎร ณ จังหวัดยโสธร เพียงสำเนาหนังสือแจ้งการประเมินที่เจ้าพนักงานฝ่ายประเมินได้รับรองและ ส่งไปยังผู้ค้างฯ ตามภูมิลำเนาที่ปรากฏในทะเบียนราษฎรน่าจะชอบด้วยมาตรา 8 แห่งประมวลรัษฎากร |
| แนววินิจฉัย | : 1. กรณีเจ้าพนักงานประเมินได้ประเมินภาษีธุรกิจเฉพาะ ราย นาย ก. ตามหนังสือ แจ้งการประเมินเลขที่ 100 ลงวันที่ 1 กรกฎาคม 2541 สำหรับเดือนภาษีธันวาคม 2539 และ เดือนภาษีเมษายน 2540 จึงเป็นการประเมินภาษีภายใน 10 ปี นับแต่วันพ้นกำหนดยื่นแบบแสดงรายการ ภาษีนั้น ๆ ตามมาตรา 193/31 แห่งประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ ประกอบกับเจ้าพนักงานประเมิน มีอำนาจประเมินภาษี เบี้ยปรับ เงินเพิ่ม เมื่อปรากฏแก่เจ้าพนักงานประเมินว่าผู้มีหน้าที่เสียภาษีมิได้ยื่น แบบแสดงรายการภายในเวลาที่กฎหมายกำหนดตามมาตรา 91/15(1) แห่งประมวลรัษฎากร ดังนั้น การประเมินจึงชอบด้วยกฎหมาย 2 กรณีการส่งหนังสือแจ้งการประเมินให้แก่นาย ก. เนื่องจากมาตรา 8 แห่ง ประมวลรัษฎากร กำหนดให้ส่งหนังสือแจ้งให้เสียภาษีอากร ณ ภูมิลำเนาของผู้เสียภาษีแต่โดยที่ นาย ก. ซึ่งถูกคำพิพากษาถึงที่สุดของศาลให้จำคุกซึ่งตามมาตรา 47 แห่งประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ ถือว่า ภูมิลำเนาของผู้ที่ถูกจำคุกตามคำพิพากษาถึงที่สุดของศาล ได้แก่ เรือนจำ ดังนั้น เมื่อจังหวัดฯ ส่งหนังสือ แจ้งการประเมินไปยังภูมิลำเนาตามทะเบียนราษฎร จึงไม่ใช่ภูมิลำเนาของนาย ก. และการส่งหนังสือ แจ้งการประเมินดังกล่าว จึงไม่ชอบตามมาตรา 8 แห่งประมวลรัษฎากร อย่างไรก็ดี ต่อมานาย ก. ได้พ้นโทษได้รับการปล่อยตัวและปรากฏว่าตามทะเบียนราษฎรใน บ้านเลขที่ดังกล่าวไม่มีรายการเปลี่ยนแปลงของนาย ก. แต่อย่างใด ดังนั้น ภูมิลำเนาของนาย ก. จึง เป็นไปตามทะเบียนราษฎรซึ่งหมายถึงบ้านที่จังหวัดยโสธร เมื่อจังหวัดฯ ได้ส่งสำเนาหนังสือ แจ้งการประเมินที่เจ้าพนักงานประเมินได้รับรองไปยังนาย ก. ตามภูมิลำเนาที่ปรากฏในทะเบียนราษฎร อีกครั้งหนึ่งตามมาตรา 8 แห่งประมวลรัษฎากร เนื่องจากไม่สามารถเรียกต้นฉบับเดิมคืนได้ จึงถือได้ ว่าการส่งหนังสือแจ้งการประเมินให้นาย ก. ชอบแล้ว |
| เลขตู้ | : 64/30496 |