นาง ข. ภรรยาโดยชอบด้วยกฎหมาย ได้ยื่นคำร้องขอคืนภาษี (ค.10) โดยให้เหตุผลว่า เงินได้

พึงประเมินดังกล่าวเป็นเงินบำเหน็จตกทอด จึงได้รับยกเว้นไม่ต้องนำมารวมคำนวณเพื่อเสียภาษี

เงินได้ ตามมาตรา 42(12) แห่งประมวลรัษฎากร

          2. นาย ค. พนักงานเทศบาลสำนักงานเทศบาล พ้นจากราชการเมื่อวันที่ 28 กันยายน 2546 ด้วยเหตุถึงแก่ความตาย และได้รับเงินบำเหน็จจำนวน 314,600.- บาท ถูกหักภาษีเงินได้ ณ จ่าย จำนวน 4,541.- บาท ตามหนังสือรับรองการหักภาษี ณ ที่จ่าย ลงวันที่ 24 พฤศจิกายน 2546 นาง ง. ภรรยาโดยชอบด้วยกฎหมาย ได้ยื่นคำร้องขอคืนภาษี (ค.10) โดยให้เหตุผลว่า เงินได้พึงประเมินดังกล่าวเป็นเงินบำเหน็จตกทอด จึงได้รับยกเว้นไม่ต้องนำมารวมคำนวณเพื่อเสียภาษี

เงินได้ ตามมาตรา 42(12) แห่งประมวล

รับราชการ เงินบำเหน็จที่สำนักงานเทศบาลจ่ายให้แก่ทายาทของนายประกอบฯ ไม่เป็นเงินมรดกของผู้ตายเพราะมิใช่ทรัพย์สินที่ผู้ตายมีอยู่ขณะที่ถึงแก่ความตาย แต่เงินบำเหน็จนี้เข้าลักษณะเป็นเงินได้เนื่องจากการจ้างแรงงาน ถือเป็นเงินได้ตามมาตรา 40(1) แห่งประมวลรัษฎากร ทายาทของผู้ตาย

มีหน้าที่ยื่นแบบแสดงรายการเงินได้พึงประเมินดังกล่าวของผู้ตาย ตามมาตรา 57 ทวิ วรรคหนึ่ง

แห่งประมวลรัษฎากร

          2. นาย ค. พนักงานเทศบาลสำนักงานเทศบาล มิใช่ข้าราชการหรือข้าราชการ

พลเรือน ตามความหมายในพระราชบัญญัติบำเหน็จบำนาญข้าราชการ พ.ศ. 2494 และพระราชบัญญัติระเบียบข้าราชการพลเรือน พ.ศ. 2535 เงินบำเหน็จที่ได้รับจึงไม่เข้าลักษณะเป็นบำเหน็จตกทอด

อันจะได้รับยกเว้นไม่ต้องรวมคำนวณเพื่อเสียภาษีเงินได้ตามมาตรา 42(12) แห่งประมวลรัษฎากร เพราะบำเหน็จตกทอดอันจะได้รับยกเว้นตามมาตรานี้ ผู้ถึงแก่ความตายจะต้องเป็นข้าราชการและ

เป็นการจ่ายให้ตามกฎหมายว่าด้วยบำเหน็จบำนาญข้าราชการ หรือระเบียบกระทรวงการคลังว่าด้วยการขอรับและจ่ายบำเหน็จบำนาญข้าราชการเท่านั้น เงินบำเหน็จที่สำนักงานเทศบาลจ่ายให้แก่ทายาทของนาย ค. เข้าลักษณะเป็นเงินได้เนื่องจากการจ้างแรงงาน ถือเป็นเงินได้ตามมาตรา 40(1) แห่งประมวลรัษฎากร ทายาทของผู้ตายมีหน้าที่ยื่นแบบแสดงรายการเงินได้พึงประเมินดังกล่าวของผู้ตาย ตามมาตรา 57 ทวิ วรรคหนึ่ง แห่งประมวลรัษฎากร