:         กรณีค่าตอบแทนที่ได้รับจากการขายสินค้าที่ไม่ต้องนำมารวมคำนวณเป็นมูลค่าของฐานภาษีอันเนื่องมาจากผู้ประกอบการจดทะเบียนซึ่งเป็นผู้ขายได้โอนสินค้าที่ขายซึ่งต้องนำเข้าจากต่างประเทศให้ผู้ซื้อเป็นผู้ยื่นใบขนสินค้าขาเข้าพร้อมทั้งชำระอากรขาเข้าและชำระภาษีมูลค่าเพิ่มต่อเจ้าพนักงานศุลกากรนั้น จะต้องปรากฏว่าผู้ขายซึ่งเป็นผู้นำเข้าได้โอนสินค้าที่นำเข้าให้แก่ผู้ซื้อในประเทศเพื่อยื่นใบขนสินค้าขาเข้าและชำระอากรขาเข้าพร้อมทั้งชำระภาษีมูลค่าเพิ่ม ซึ่งผู้ซื้อจะต้องได้ชำระภาษีมูลค่าเพิ่มต่อเจ้าพนักงานศุลกากรไปจริง ทั้งนี้ ตามมาตรา 79(4) แห่งประมวลรัษฎากร ประกอบกับข้อ 2(9) ของประกาศอธิบดีกรมสรรพากร เกี่ยวกับภาษีมูลค่าเพิ่ม (ฉบับที่ 40) เรื่อง กำหนดลักษณะและเงื่อนไข ค่าตอบแทนที่ไม่ต้องนำมารวมคำนวณมูลค่าของฐานภาษี ตามมาตรา 79(4) แห่งประมวลรัษฎากร ลงวันที่ 26 สิงหาคม พ.ศ. 2535 ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยประกาศอธิบดีกรมสรรพากร เกี่ยวกับภาษีมูลค่าเพิ่ม (ฉบับที่ 80)ฯ ลงวันที่ 1 ตุลาคม พ.ศ. 2541 เมื่อข้อเท็จจริงปรากฏว่าบริษัทฯ ได้โอนสินค้าที่นำเข้าจากประเทศญี่ปุ่นไปให้แก่ผู้ซื้อซึ่งเป็นบริษัทในประเทศไทย และผู้ซื้อได้ยื่นใบขนสินค้าขาเข้าพร้อมทั้งชำระอากรขาเข้าและภาษีมูลค่าเพิ่มต่อเจ้าพนักงานศุลกากรแล้ว ต่อมาภายหลังผู้ซื้อจึงดำเนินการขอรับสิทธิเป็นบริษัทที่ได้รับการส่งเสริมการลงทุนและได้รับบัตรส่งเสริมการลงทุนแล้ว ซึ่งผู้ซื้อจะได้รับคืนเงินอากรขาเข้าโดยไม่ปรากฏข้อเท็จจริงว่าผู้ซื้อได้รับคืนภาษีมูลค่าเพิ่มที่ได้ชำระไว้แล้วต่อเจ้าพนักงานศุลกากร ตามมาตรา 83/8 แห่งประมวลรัษฎากรหรือไม่นั้น หากปรากฏว่าผู้ซื้อไม่ได้รับคืนภาษีมูลค่าเพิ่มที่ได้ชำระไปแล้วกรณีต้องถือว่าสินค้าดังกล่าวได้มีการชำระภาษีมูลค่าเพิ่มไปจริง บริษัทฯ ยังคงได้รับสิทธิไม่ต้องนำค่าตอบแทนที่ได้รับจากการขายสินค้ามารวมคำนวณเป็นมูลค่าของฐานภาษี ตามมาตรา 79(4) แห่งประมวลรัษฎากร และไม่ต้องออกใบกำกับภาษีให้แก่ลูกค้าแต่อย่างใด แต่หากปรากฏว่าผู้ซื้อได้รับคืนภาษีมูลค่าเพิ่มด้วยกรณีต้องถือว่ามิได้มีการชำระภาษีมูลค่าเพิ่มไปจริง บริษัทฯ จึงมีหน้าที่ต้องนำค่าตอบแทนที่ได้รับจากการขายสินค้ามารวมคำนวณเป็นมูลค่าของฐานภาษีและต้องออกใบกำกับภาษีมอบให้ลูกค้าต่อไป