:      กรณียกเว้นภาษีเงินได้บุคคลธรรมดาจากการขายอสังหาริมทรัพย์ที่ใช้เป็นที่อยู่อาศัยแห่งเดิม และซื้ออสังหาริมทรัพย์แห่งใหม่เพื่อใช้เป็นที่อยู่อาศัย ตามกฎกระทรวง ฉบับที่ 241 (พ.ศ. 2546) ออกตามความในประมวลรัษฎากร ว่าด้วยการยกเว้นรัษฎากร ลงวันที่ 6 มกราคม พ.ศ. 2546 จำนวนเงิน 17,190.- บาทโดยมีข้อเท็จจริงสรุปได้ดังนี้
      1. เมื่อวันที่ 3 กรกฎาคม 2548 นาย ส. ได้ทำสัญญาจะซื้อจะขายที่ดินจำนวนเนื้อที่ 74.1 ตารางวาพร้อมสิ่งปลูกสร้างกับบริษัท บ.
      2. วันที่ 20 มกราคม 2549 นาย ส. ได้ทำสัญญาซื้อที่ดินจำนวนที่ดิน 74 ตารางวากับนาย พ. ไม่รวมสิ่งปลูกสร้าง
      3. วันที่ 30 มิถุนายน 2549 นาย ส. ได้ทำสัญญาขายที่ดินพร้อมสิ่งปลูกสร้างให้กับนางสาว ร.

:      กรณีตามข้อเท็จจริง แม้ว่านาย ส. ได้ทำสัญญาซื้ออสังหาริมทรัพย์แห่งใหม่ภายในกำหนดเวลา 1 ปีนับแต่วันที่ทำสัญญาขายอสังหาริมทรัพย์แห่งเดิม แต่จากหนังสือสัญญาซื้อขาย ลงวันที่ 20 มกราคม 2549ระหว่างนาย พ. และนาย ส. เป็นการทำสัญญาซื้อที่ดินไม่รวมสิ่งปลูกสร้าง และไม่ปรากฏสัญญาว่าจ้างก่อสร้างกับผู้ขายอสังหาริมทรัพย์ ดังนั้น เงินได้จากการขายอสังหาริมทรัพย์ที่ใช้เป็นที่อยู่อาศัยแห่งเดิมจึงไม่เข้าลักษณะเป็นเงินได้ที่จะได้รับยกเว้นไม่ต้องรวมคำนวณเพื่อเสียภาษีเงินได้บุคคลธรรมดาแต่อย่างใดทั้งนี้
      ตามมาตรา 42(17) แห่งประมวลรัษฎากร ประกอบกับข้อ 2 (62) (ข) แห่งกฎกระทรวง ฉบับที่ 126(พ.ศ. 2509) ออกตามความในประมวลรัษฎากร ว่าด้วยการยกเว้นรัษฎากร ลงวันที่ 23 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2509ดังนั้น นาย ส. จึงไม่มีสิทธิขอคืนภาษีเงินได้หัก ณ ที่จ่าย ตามข้อ 2 ของประกาศอธิบดีกรมสรรพากร เกี่ยวกับภาษีเงินได้ (ฉบับที่ 125) เรื่อง กำหนดหลักเกณฑ์ วิธีการ และเงื่อนไข เพื่อการยกเว้นภาษีเงินได้สำหรับเงินได้จากการขายอสังหาริมทรัพย์ที่ใช้เป็นที่อยู่อาศัยแห่งเดิมและต้องซื้ออสังหาริมทรัพย์แห่งใหม่เพื่อใช้เป็นที่อยู่อาศัย ลงวันที่ 20 มกราคม พ.ศ. 2546