���������                            อาศัยอำนาจตามความในมาตรา  4  แห่งประมวลรัษฎากร  ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติแก้ไขเพิ่มเติมประมวลรัษฎากร  (ฉบับที่  20)  พ.ศ.  2513  และมาตรา  42(17)  แห่งประมวลรัษฎากร
                                     ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติแก้ไขเพิ่มเติมประมวลรัษฎากร  (ฉบับที่  10)  พ.ศ.  2496  อันเป็นกฎหมายที่มีบทบัญญัติบางประการเกี่ยวกับการจำกัดสิทธิและเสรีภาพของบุคคล  ซึ่งมาตรา  29  ประกอบกับมาตรา  33  และมาตรา  41  ของรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย  บัญญัติให้กระทำได้โดยอาศัยอำนาจตามบทบัญญัติแห่งกฎหมาย  รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการคลังออกกฎกระทรวงไว้  ดังต่อไปนี้
                                     ให้เพิ่มความต่อไปนี้เป็น  (81)  ของข้อ  2  ของกฎกระทรวง  ฉบับที่  126  (พ.ศ.  2509) ออกตามความในประมวลรัษฎากร� ว่าด้วยการยกเว้นรัษฎากร
                                     “(81)  เงินได้ที่ผู้มีเงินได้เป็นคนพิการที่มีบัตรประจำตัวคนพิการตามกฎหมายว่าด้วยการส่งเสริมและพัฒนาคุณภาพชีวิตคนพิการ  ซึ่งเป็นผู้อยู่ในประเทศไทยและมีอายุไม่เกินหกสิบห้าปีบริบูรณ์ในปีภาษีได้รับเฉพาะส่วนที่ไม่เกินหนึ่งแสนเก้าหมื่นบาท  สำหรับปีภาษีนั้น  ทั้งนี้  สำหรับเงินได้พึงประเมินที่ได้รับ
ตั้งแต่วันที่� 1� มกราคม� พ.ศ.� 2553� เป็นต้นไป �และให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์ �วิธีการ �และเงื่อนไขที่อธิบดีกำหนด”

กรณ์� จาติกวณิช
รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการคลัง

หมายเหตุ :- เหตุผลในการประกาศใช้กฎกระทรวงฉบับนี้ คือ โดยที่รัฐบาลมีนโยบายส่งเสริมและพัฒนาคุณภาพชีวิตคนพิการให้ดีขึ้น และสามารถพึ่งตนเองได้ สมควรกำหนดให้เงินได้ที่ผู้มีเงินได้เป็นคนพิการที่มีบัตรประจำตัวคนพิการตามกฎหมายว่าด้วยการส่งเสริมและพัฒนาคุณภาพชีวิตคนพิการ ซึ่งเป็นผู้อยู่ในประเทศไทย และมีอายุไม่เกินหกสิบห้าปีบริบูรณ์ในปีภาษีได้รับเฉพาะส่วนที่ไม่เกินหนึ่งแสนเก้าหมื่นบาทเป็นเงินได้พึงประเมินที่ได้รับยกเว้นไม่ต้องรวมคำนวณเพื่อเสียภาษีเงินได้บุคคลธรรมดาสำหรับปีภาษีนั้นเพื่อเป็นการบรรเทาภาระภาษีให้แก่คนพิการ อันจะทำให้มีเงินเพื่อใช้ดำรงชีพเพิ่มขึ้น จึงจำเป็นต้องออกกฎกระทรวงนี้

(ร.จ. ฉบับกฤษฎีกา เล่ม 128 ตอนที่ 32 ก วันที่ 9 พฤษภาคม 2554)