กรมสรรพากร

ใบกำกับภาษีซื้อที่โจทก์ได้มาจากการซื้อสินค้าโดยมีเซลแมนมาติดต่อขายสินค้า พร้อมแสดงหนังสือรับรองการจดทะเบียนนิติบุคคลและใบทะเบียนภาษีมูลค่าเพิ่มของบริษัทผู้ขาย โจทก์ เชื่อว่าบริษัทผู้ขายเป็นผู้ประกอบการจดทะเบียน โจทก์ชำระเงินค่าสินค้าเป็นเช็คเงินสดธนาคาร แม้ใบกำกับภาษีที่โจทก์ได้รับเป็นใบกำกับภาษีที่ปรากฏชื่อบริษัทผู้ออกใบกำกับภาษี มีสถานที่ตั้งและหมายเลขประจำตัว ผู้เสียภาษีครบถ้วน สถานที่ตั้งบริษัทตามใบกำกับภาษีปรากฏในหนังสือรับรองการจดทะเบียนบริษัท อีกทั้งหมายเลขประจำตัวผู้เสียภาษีของบริษัทตามใบกำกับภาษีก็ตรงกับที่ปรากฏในแบบแสดงรายการภาษีมูลค่าเพิ่ม ภ.พ.30 ที่บริษัทยื่นเสียภาษีมูลค่าเพิ่มแก่จำเลยก็ตาม แต่ก่อนจ่ายเงินค่าสินค้าให้แก่บริษัท โจทก์มิได้ สอบถามบริษัทว่าได้ออกใบกำกับภาษีพิพาทหรือไม่ อีกทั้งโจทก์ไม่เคยส่งเจ้าหน้าที่ของโจทก์ไปตรวจสอบที่ตั้งของบริษัทว่ามีที่ตั้งอยู่จริงหรือไม่ และโจทก์ไม่รู้ว่าบริษัทมีตัวตนจริงหรือไม่ ในชั้นตรวจสอบไต่สวนชั้นอุทธรณ์การประเมิน และชั้นพิจารณาของศาล โจทก์ไม่สามารถนำกรรมการบริษัทผู้ขายและพนักงานขายของบริษัทมาให้การยืนยันได้ การที่โจทก์ชำระเงินค่าสินค้าด้วยเช็คเงินสดไม่มีการระบุชื่อผู้ขายสินค้าหรือ ผู้รับเงิน แม้จะปรากฏหลักฐานการเบิกจ่ายเงินของธนาคารตามเช็คเงินสดดังกล่าวแล้ว แต่ก็ไม่อาจยืนยันได้ว่าบริษัทเป็นผู้รับเงินตามเช็คดังกล่าว และเป็นการชำระเงินค่าสินค้าให้แก่บริษัทจริง จึงเป็นกรณีโจทก์ ผู้ได้รับประโยชน์จากใบกำกับภาษีไม่สามารถนำสืบพิสูจน์ได้ว่าบุคคลใดเป็นผู้ออกใบกำกับภาษี จึงถือว่าเป็นใบกำกับภาษีปลอมตามประมวลรัษฎากรมาตรา 89(7) วรรคสอง