บริษัท ไทยเฟอร์เทคเทรดดิ้ง จำกัด ที่ 1 กับพวก

บริษัทฯ จำเลยที่ 1 ได้จดทะเบียนเลิกบริษัทเมื่อวันที่ 15 ตุลาคม 2541 และจดทะเบียนเสร็จการชำระบัญชีเมื่อวันที่ 19 มกราคม 2542 โดยมีจำเลยที่ 2 เป็นผู้ชำระบัญชี เจ้าพนักงานประเมินได้แจ้งการประเมินให้จำเลยทั้งสองทราบเมื่อวันที่ 18 ธันวาคม 2543 จำเลยทั้งสองได้อุทธรณ์การประเมินต่อ คณะกรรมการพิจารณาอุทธรณ์ ต่อมาเมื่อวันที่ 18 มกราคม 2544 โจทก์ฟ้องคดีต่อศาลภาษีอากรกลางวันที่ 27 มีนาคม 2544 การที่จำเลยทั้งสองได้อุทธรณ์การประเมินต่อคณะกรรมการพิจารณาอุทธรณ์ตามประมวลรัษฎากร มาตรา 30 ก็เพื่อที่จะให้คณะกรรมการพิจารณาอุทธรณ์ซึ่งเป็นผู้มีหน้าที่พิจารณาอุทธรณ์ได้ตรวจ คำสั่งของเจ้าพนักงานประเมินว่าชอบด้วยกฎหมายหรือไม่ประการใด เมื่อพิจารณาแล้วคณะกรรมการพิจารณาอุทธรณ์มีอำนาจเปลี่ยนแปลง แก้ไขคำสั่งของเจ้าพนักงานประเมินได้ตามที่เห็นสมควร ดังนั้น การที่จำเลยไม่ชำระค่าภาษีอากรตามที่ได้รับแจ้งการประเมิน จึงหาเป็นการโต้แย้งสิทธิที่จะทำให้โจทก์นำคดีมาฟ้องในขณะที่ยังไม่มีคำวินิจฉัยอุทธรณ์ไม่ ส่วนที่โจทก์อ้างว่าคดีจะขาดอายุความนั้นเป็นเพียงความเห็นของโจทก์และหาใช่เหตุที่ทำให้โจทก์มีอำนาจฟ้องไม่ คดีจึงไม่จำต้องสืบพยานที่ศาลภาษีอากรกลางสั่งงดสืบพยานโจทก์และจำเลยแล้วพิพากษายกฟ้องโจทก์นั้นชอบแล้ว