คำพิพากษาฎีกาที่5958/2541 | |
กรมสรรพากร | โจทก์ |
บริษัท เซนต์ปิเตอร์คาเฟ่ จำกัด | จำเลย |
กฎหมายที่เกี่ยวข้อง พระราชบัญญัติล้มละลาย พ.ศ. 2483 มาตรา 107, 153 | |
เจ้าหนี้ผู้ยื่นคำขอรับชำระหนี้ในคดีล้มละลายแม้จะเป็นเจ้าหนี้ตามคำพิพากษาคดีอื่นหรือเจ้าหนี้ผู้เป็นโจทก์ในคดีล้มละลายนั้นเอง เจ้าหนี้ผู้นั้นย่อมมีหน้าที่นำพยานหลักฐานมาแสดงต่อเจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์เพื่อพิสูจน์ให้เห็นว่ามูลหนี้ที่ยื่นคำขอรับชำระหนี้ไว้มีอยู่จริงและลูกหนี้ต้องรับผิดในขณะนั้น เจ้าหนี้จึงจะมีสิทธิได้รับชำระหนี้ การที่เจ้าหนี้เพียงแต่ยื่นคำรับชำระหนี้โดยมิได้นำพยานบุคคลมาสืบประกอบให้ครบถ้วนตามขั้นตอนการสอบสวนของเจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์ และจะให้เจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์ทำความเห็นในคำขอรับชำระหนี้โดยให้ไปนำเอกสารที่เจ้าหนี้ส่งไว้ในสำนวนศาล มาเป็นพยานหลักฐานเองย่อมเป็นการไม่ชอบการที่ผู้รับมอบอำนาจของเจ้าหนี้จำเป็นต้องอยู่ปฏิบัติงานเร่งด่วนในสำนักงาน จึงไม่ได้นำพยานไปให้เจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์สอบสวนก็เป็นเหตุผลส่วนตัวของ ผู้รับมอบอำนาจเจ้าหนี้เอง และหากผู้รับมอบอำนาจเจ้าหนี้ไม่สามารถไปตามนัดของเจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์ได้ก็อาจมอบหมายให้ผู้หนึ่งผู้ใดในสำนักงานไปแจ้งเหตุขัดข้องต่อเจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์ เพื่อขอเลื่อนนัดสอบสวนพยานเจ้าหนี้ออกไปได้ แต่ผู้รับมอบอำนาจเจ้าหนี้ก็หาได้กระทำไม่ การที่เจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์มีความเห็นให้ยกคำขอรับชำระหนี้ของเจ้าหนี้จึงชอบด้วยเหตุผลแล้ว |