กรมสรรพากร กับพวก

คณะกรรมการพิจารณาอุทธรณ์ได้ส่งคำวินิจฉัยอุทธรณ์ให้แก่ห้างฯ โจทก์ ณ ภูมิลำเนาของห้างฯ ทางไปรษณีย์ลงทะเบียนตอบรับเมื่อวันที่ 14 ธันวาคม 2538 นาย ส.หุ้นส่วนผู้จัดการคนหนึ่งของห้างฯ เป็นผู้ลงชื่อรับไว้ในวันเดียวกัน ซึ่งถือว่าเป็นการปฏิบัติโดยชอบตามประมวลรัษฎากร มาตรา 8 แล้ว ดังนั้นจึงถือว่าห้างฯ โจทก์ได้รับแบบแจ้งการประเมินตั้งแต่วันที่ 14 ธันวาคม 2538 ห้างฯ จะอ้างว่านาย ส. ผู้รับยังไม่ได้แจ้งให้หุ้นส่วนคนอื่นทราบ ห้างฯ จึงยังไม่ทราบไม่ได้ เพราะนาย ส. เป็นหุ้นส่วนผู้จัดการของห้างฯ โจทก์ซึ่งเป็นนิติบุคคล ย่อมเป็นผู้แทนของโจทก์โดยชอบด้วยกฎหมาย การอ้างว่านาย ส.ป่วยหนักทางด้านสมอง และจิต ไม่สามารถรู้สึกผิดชอบใด ๆ ได้ในขณะลงชื่อรับทราบ ก็เป็นข้อเท็จจริงที่มิได้ยกขึ้นว่ากันมาแล้วโดยชอบในศาลชั้นต้น แต่เพิ่งยกขึ้นกล่าวอ้างในชั้นอุทธรณ์ จึงไม่รับวินิจฉัยให้ การนำคดีมาฟ้องต่อศาลถือเป็นการอุทธรณ์คำวินิจฉัยอุทธรณ์ของคณะกรรมการพิจารณาอุทธรณ์ อยู่ภายใต้บังคับของประมวลรัษฎากร มาตรา 30(2) กล่าวคือต้องฟ้องภายในกำหนดเวลาสามสิบวัน นับแต่ได้รับแจ้งคำวินิจฉัยอุทธรณ์ ห้างฯ โจทก์นำคดีมาฟ้องเกินสามสิบวันนับแต่วันที่ 14 ธันวาคม 2538 เกินกำหนดระยะเวลาที่กฎหมายบัญญัติได้ ห้างฯโจทก์จึงไม่มีอำนาจฟ้อง