กรมสรรพากร

โจทก์อุทธรณ์การประเมินและคำวินิจฉัยอุทธรณ์ของคณะกรรมการพิจารณาอุทธรณ์ต่อศาลภาษีอากรกลาง รอบระยะเวลาบัญชีวันที่ 1 มีนาคม 2532 ถึงวันที่ 28 กุมภาพ้นธ์ 2533 โจทก์ลงบัญชีขายอาคารชุดของโจทก์เท่ากับราคาประเมินในการจดทะเบียนสิทธิและนิติกรรมของ เจ้าพนักงานที่ดิน ส่วนรอบระยะเวลาบัญชีวันที่ 1 มีนาคม 2533 ถึงวันที่ 28 กุมภาพันธ์ 2534 โจทก์ ลงบัญชีขายอาคารชุดขาดไป 1 ห้อง และลงบัญชีขายอาคารชุดเท่ากับราคาประเมินของเจ้าพนักงาน ที่ดิน 5 ห้อง และลงบัญชีขายต่ำกว่าราคาประเมินของเจ้าพนักงานที่ดิน 46 ห้องชุด แต่เมื่อโจทก์ไม่มีสัญญาซื้อขายที่ตกลงขายอาคารชุดก่อนวันโอนกรรมสิทธิ์รวมทั้งบันทึกการรับชำระเงินหรือการผ่อนชำระเงินเป็นงวดมาแสดงเป็นหลักฐาน อีกทั้งไม่ปรากฏว่าโจทก์ได้มีการลงบัญชีรับเงินค่าขายอาคารชุด หรือรับเงินค่างานเป็นงวดไว้ หรือมีการเปลี่ยนแปลงราคาประเมินของเจ้าพนักงานที่ดินโดยกำหนดราคาเพิ่มขึ้นแต่อย่างใด ข้ออ้างของโจทก์ที่ว่าต้องผูกพันขายตามราคาที่ตกลงซื้อขายกันไว้ก่อน จึงไม่อาจรับฟังได้ ดังนั้น การที่โจทก์ขายห้องชุดต่ำกว่าราคาประเมินของเจ้าพนักงานที่ดิน จึงถือเป็นการขายต่ำกว่าราคาโดยไม่มีเหตุผลสมควรตาม ปร.ก. มาตรา 65 ทวิ (4) เจ้าพนักงานประเมินมีอำนาจกำหนดราคา ขายอสังหาริมทรัพย์ของโจทก์ตามราคาที่พึงได้รับจากการขายตามปกติตามราคาในวันที่โอน แต่ต้อง ไม่เกินจำนวนทุนทรัพย์ในการจดทะเบียนสิทธิและนิติกรรมในขณะที่มีการจดทะเบียนหรือจำนวนทุนทรัพย์ในการเรียกเก็บค่าธรรมเนียมตามประมวลกฎหมายที่ดิน แล้วแต่อย่างใดจะมากกว่า ตาม ปร.ก. มาตรา 49 ทวิ ประกอบมาตรา 65 ทวิ (4) และมาตรา 87 ทวิ (3) (6) มาถือเป็นราคาขายตาม ปร.ก. มาตรา 39 ได้ การประเมินของเจ้าพนักงานและคำวินิจฉัยอุทธรณ์ของคณะกรรมการพิจารณาอุทธรณ์ จึงเป็นการชอบแล้ว
การที่โจทก์นำรายจ่ายค่าซ่อมรถยนต์และค่าดอกเบี้ยของรอบระยะเวลาบัญชีอื่นมาลงเป็นรายจ่ายของรอบระยะเวลาบัญชีวันที่ 1 มีนาคม 2532 ถึงวันที่ 28 กุมภาพันธ์ 2533 และรอบระยะเวลาบัญชีวันที่ 1 มีนาคม 2533 ถึงวันที่ 28 กุมภาพันธ์ 2534 จึงเป็นรายจ่ายต้องห้าม มิให้ถือเป็นรายจ่ายตาม ปร.ก. มาตรา 65 ตรี (9)
เมื่อการประเมินของเจ้าพนักงานประเมินและคำวินิจฉัยอุทธรณ์ของคณะกรรมการพิจารณาอุทธรณ์ ชอบด้วยกฎหมาย และได้งดเบี้ยปรับให้แก่โจทก์ทั้งหมดแล้ว ศาลไม่มีอำนาจลดหย่อนภาษีให้แก่โจทก์อีก