กรมสรรพากร

โจทก์ซื้อโรงงานน้ำตาลทรายพร้อมอุปกรณ์ เครื่องจักรต่าง ๆ รวมทั้งเครื่องกำเนิด ไฟฟ้าพิพาทมาจากบริษัท น. เมื่อวันที่ 3 ธันวาคม 2537 ในราคารวมทั้งสิ้น 70,000,000 บาท ซึ่ง ตามรายละเอียดในหนังสือสัญญาซื้อขายระบุแยกไว้ชัดแจ้งว่าเครื่องกำเนิดไฟฟ้าพิพาทราคา 5,000,000 บาท และโจทก์ยอมรับในราคาดังกล่าว ต่อมาวันที่ 30 มิถุนายน 2538 โจทก์ขายเครื่องกำเนิดไฟฟ้าพิพาทให้แก่บริษัท อ. ซึ่งเป็นบริษัทในเครือของโจทก์ไปในราคา 1,000,000 บาท โดย ขณะที่ขายโจทก์ได้ระบุต้นทุนตามบัญชีซึ่งหักค่าเสื่อมราคาแล้วไว้เป็นเงิน 4,711,031.55 บาท เมื่อ
โจทก์ไม่ได้นำสืบพยานหลักฐานให้รับฟังได้ว่าราคาเครื่องกำเนิดไฟฟ้าพิพาทที่โจทก์ขายไปนั้นเป็นราคาตลาดหรือเป็นราคาอันสมควรจึงเป็นการโอนทรัพย์สินที่มีค่าตอบแทนต่ำกว่าราคาตลาดโดยไม่มีเหตุ อันสมควรตามมาตรา 65 ทวิ (4) แห่งประมวลรัษฎากร ส่วนดอกเบี้ยที่เกิดจากการค้ำประกันตั๋วสัญญาใช้เงิน เนื่องจากโจทก์กู้เงินจากสถาบันการเงินแล้วนำเงินมาค้ำประกันเงินกู้ให้แก่บริษัท อ. เพื่อประโยชน์ในทางการค้า ระหว่างโจทก์กับบริษัท อ. ซึ่งเป็นบริษัทในเครือเดียวกัน แต่ก็เป็นนิติบุคคลแยกต่างหากจากกันโดยต่างก็มีสิทธิและหน้าที่ที่จะต้องปฏิบัติตามวัตถุประสงค์ของแต่ละบริษัท แยกออกจากกัน ดอกเบี้ยที่เกิดขึ้นดังกล่าวจึงไม่อาจอ้างได้ว่าได้ใช้จ่ายไปเพื่อประโยชน์ทางการค้าของโจทก์เพราะมิใช่รายจ่ายเพื่อหากำไรหรือเพื่อกิจการของโจทก์โดยเฉพาะ จึงเป็นค่าใช้จ่ายที่ต้องห้ามมิให้ถือเป็นรายจ่ายในการคำนวณกำไรสุทธิตามประมวลรัษฎากร มาตรา 65 ตรี (13)