กรมสรรพากร

(พ.ศ.2526) ป.วิ.พ. มาตรา 249 และมาตรา 161

เจ้าพนักงานของจำเลยเรียกให้โจทก์ผู้ยื่นคำร้องขอคืนเงินภาษีอากรส่งเอกสาร หรือหลักฐานเพิ่มเติมจากที่โจทก์เคยส่งพร้อมกับคำร้องขอคืนภาษีอากรเพื่อตรวจสอบความถูกต้อง โจทก์ต้องนำเอกสารหรือหลักฐานไปแสดงต่อเจ้าพนักงานภายในกำหนดเวลาที่เจ้าพนักงานสั่งตามข้อ 2 วรรคสาม ของกฎกระทรวงฉบับที่ 161 (พ.ศ.2526) ออกตามความในประมวลรัษฎากร ว่าด้วยการให้ดอกเบี้ยแก่ผู้ได้รับคืนเงินภาษีอากร การที่โจทก์มิได้ส่งเอกสารหลักฐานแก่เจ้าพนักงานให้ครบถ้วนในวันนัด แต่ขอส่งภายหลัง ถือว่าโจทก์ไม่ปฏิบัติตามคำสั่งของเจ้าพนักงานภายในเวลาที่กำหนดและโจทก์มิได้ขอขยายเวลาส่งเอกสารต่ออธิบดี ซึ่งตามข้อ 2 วรรคท้าย ของกฎกระทรวงดังกล่าวกำหนดให้ ระงับการคิดดอกเบี้ยตั้งแต่วันสุดท้ายของเวลาที่เจ้าพนักงานสั่งตามวรรคสาม โจทก์จึงไม่มีสิทธิได้รับดอกเบี้ยตั้งแต่วันสุดท้ายของเวลาที่เจ้าพนักงานสั่ง
กรณีที่โจทก์ขอให้ศาลฎีกาคิดดอกเบี้ยเพิ่มเติมให้แก่โจทก์นั้น เนื่องจากโจทก์เพียงแต่กล่าวมาในคำแก้อุทธรณ์ มิได้อุทธรณ์ขอมา ศาลฎีกาจึงไม่รับวินิจฉัยให้
การพิจารณาให้คู่ความใช้ค่าฤชาธรรมเนียมแทนคู่ความอีกฝ่ายหนึ่งนั้น เป็นเรื่องการใช้ดุลยพินิจของศาล โดยคำนึงถึงเหตุสมควรและความสุจริตในการดำเนินคดีของคู่ความ การที่ศาลใช้ดุลยพินิจให้จำเลยใช้ค่าฤชาธรรมเนียมแทนโจทก์เท่าที่โจทก์ชนะคดี รวมทั้งกำหนดค่าทนายความ 3,000 บาทนั้น จึงชอบแล้ว