กรมสรรพากร กับพวก

จำเลยที่ 1 มีคำสั่งให้เจ้าพนักงานประเมิน ทำการตรวจค้นสถานประกอบการของโจทก์ และสถานที่ที่เกี่ยวข้องอีก 3 แห่ง ซึ่งเจ้าของ และผู้ดูแลสถานที่ดังกล่าวมีความสัมพันธ์และเชื่อมโยงกันในการดำเนินธุรกิจร่วมกับโจทก์ ได้ยึดบัญชีและเอกสารต่าง ๆ เกี่ยวกับการเสียภาษีอากรของโจทก์ พฤติการณ์ฟังได้ว่าโจทก์เป็นผู้ดำเนินการออกใบกำกับภาษีในนามของ ร้านโกเหลี่ยง ร้านสุวรรณพาณิชย์ ห้างหุ้นส่วนจำกัดเทพพรรณพาณิชย์ และบริษัท ไทยเพิ่มพูนและวัสดุก่อสร้าง จำกัดแต่ไม่มีการขายสินค้ากันจริงตามใบกำกับภาษีดังกล่าว เป็นการออกใบกำกับภาษีโดยไม่มีสิทธิที่จะออกตามกฎหมาย โจทก์ต้องรับผิดในภาษีมูลค่าเพิ่มตามจำนวนเงินที่ปรากฏในใบกำกับภาษีนั้น กรณีมีเหตุตามกฎหมายให้เจ้าพนักงานของจำเลยที่ 1 ทำการประเมินภาษีโจทก์ได้อยู่แล้ว แม้การอ้างบทมาตราคลาดเคลื่อนไป ก็หาทำให้การประเมินเป็นโมฆะไม่
การที่จำเลยที่ 1 นำใบกำกับภาษีซึ่งโจทก์ไม่มีสิทธิที่จะออกตามกฎหมายมาคำนวณเรียกเก็บภาษีมูลค่าเพิ่มจากโจทก์ เป็นการปฏิบัติตามประมวลรัษฎากร ไม่เกี่ยวกับคดีอาญาแต่อย่างใด จึงไม่จำต้องรอให้คดีอาญายุติเสียก่อน