กรมสรรพากร

โจทก์ที่ 1 ได้รับที่ดินมาประมาณ 30 ปี ใช้เป็นที่พักอาศัยและประกอบกิจการค้า ต่อมาหยุดกิจการ ได้แบ่งแยกที่ดินเป็น 2 แปลงแล้วเสนอขายที่ดินแปลงที่พิพาทให้ธนาคารกรุงไทย จำกัด ต่อมาโอนขายที่พิพาทให้โจทก์ที่ 2 ซึ่งเป็นน้องสาว ไม่มีการรับเงินกันจริง เนื่องจากเข้าใจว่าจะทำให้เสียภาษีและค่าธรรมเนียมการขายที่ดินน้อยลง เมื่อธนาคารแจ้งว่าตามมติจะต้องซื้อที่ดินในชื่อของโจทก์ที่ 1 เท่านั้น โจทก์ที่ 2 จึงได้ขายที่ดินคืนให้โจทก์ที่ 1 โดยไม่การรับเงินกันจริง โจทก์ทั้งสองมีพยานเอกสารสนับสนุนข้อเท็จจริงทั้งหมด ศาลเชื่อว่า การที่โจทก์ที่ 1 โอนขายที่ดินให้โจทก์ที่ 2 และที่โจทก์ที่ 2 โอนขายที่ดินคืนให้โจทก์ที่ 1 นั้น เป็นการโอนที่ดินโดยไม่มีเจตนาซื้อขายและชำระเงินกันจริง หากแต่มีเจตนาเพียงต้องการใช้เป็นวิธีบรรเทาภาระภาษีเงินได้บุคคลธรรมดาเท่านั้น ถือไม่ได้ว่าเป็นการค้าอสังหาริมทรัพย์โดยมุ่งทางการค้าหรือหากำไร โจทก์ทั้งสองจึงไม่มีหน้าที่ต้องเสียภาษีการค้าและภาษีเงินได้บุคคลธรรมดาจากการขายที่ดิน