กรมสรรพากร

พระราชบัญญัติแก้ไขเพิ่มเติมประมวลรัษฎากร ( ฉบับที่ 30 )พ.ศ.2534

มาตรา 17(4)

มาตรา 17 วรรคท้าย แห่ง พ.ร.บ. แก้ไขเพิ่มเติม ป.ร.ก. (ฉ 30) พ.ศ. 2534 บัญญัติให้คำวินิจฉัยของอธิบดีกรมสรรพากรเกี่ยวกับปัญหาการปฎิบัติงาน ในการที่ผู้ประกอบการขอเครดิตสินค้าทุนในการชำระภาษีมูลค่าเพิ่ม เป็นที่สุด หมายความว่าเป็นที่สุดในขั้นตอนการปฎิบัติงานในชั้นดังกล่าวเท่านั้น เพื่อจะได้ดำเนินการขั้นตอนอื่นต่อไป มิได้ทำให้ขั้นตอนอื่นที่กฎหมายกำหนดเป็นอันยุติไปด้วย เมื่อคำวินิจฉัยของอธิบดีกรมสรรพากรเป็นการโต้แย้งสิทธิของโจทก์ โจทก์ได้อุทธรณ์ คณะกรรมการ ฯ ได้มีคำวินิจฉัยอุทธรณ์แล้ว โจทก์ย่อมมีอำนาจฟ้องศาลได้
มาตรา 17 (4) แห่ง พ.ร.บ. ดังกล่าวบัญญัติว่า กรณีที่จะได้รับเครดิตในการชำระภาษีมูลค่าเพิ่มสำหรับสินค้าทุน ต้องเป็นสินค้าทุนที่ผู้ขายมีหน้าที่ต้องเสียภาษีการค้าอยู่ก่อนการแก้ไขเพิ่มเติม และมิได้รับยกเว้นภาษีการค้าตามกฎหมาย เมื่อผู้นำเข้าซึ่งเป็นผู้ขายสินค้าให้แก่โจทก์ ได้เสียภาษีการค้าไว้แล้วในวันนำเข้า แต่ขณะขายสินค้าดังกล่าวให้โจทก์ ผู้นำเข้าไม่ได้เสียภาษีการค้า เพราะมาตรา 79 ทวิ (1) ป.ร.ก. ก่อนการแก้ไขให้ถือว่า ผู้ประกอบการค้าซึ่งเป็นผู้นำเข้าด้ขายสินค้านั้นในวันนำเข้าในราชอาณาจักร ดังนั้น กรณีของโจทก์เข้าเงื่อนไขที่จะได้รับเครดิตสินค้าทุนในการชำระภาษีมูลค่าเพิ่ม