กรมสรรพากร

โจทก์เป็นนิติบุคคลอาคารชุดตามพระราชบัญญัติอาคารชุด พ.ศ. 2522 มีวัตถุประสงค์เพื่อจัดการดูแลรักษาทรัพย์ส่วนกลางของอาคารชุด ซึ่งมาตรา 33 วรรคสอง บัญญัติว่า "นิติบุคคลอาคารชุดมีวัตถุประสงค์เพื่อจัดการและดูแลรักษาทรัพย์ส่วนกลาง และให้มีอำนาจกระทำการใด ๆ เพื่อประโยชน์ตามวัตถุประสงค์ดังกล่าว ทั้งนี้ ตามมติของเจ้าของร่วมภายใต้บังคับแห่งพระราชบัญญัตินี้" และตามพระราชบัญญัตินี้กำหนดให้เจ้าของร่วมแต่ละรายต้องออกค่าใช้จ่ายตามส่วนแห่งประโยชน์ที่มีต่อห้องชุดที่เกิดจากการบริการส่วนรวม การที่โจทก์เรียกเก็บเงินกองทุน เงินค่าใช้จ่ายส่วนกลาง และค่าสาธารณูปโภคจากเจ้าของร่วม โดยมิได้ดำเนินการอื่นใดนอกเหนือวัตถุประสงค์ ตามพระราาชบัญญัติอาคารชุด พ.ศ. 2522 กำหนดไว้ โจทก์จึงไม่อยู่ในความหมายของคำว่า บริการตามประมวลรัษฎากร มาตรา 77/1 (5) และ (10) โจทก์จึงไม่ใช่ผู้ประกอบการที่จะต้องเสียภาษีมูลค่าเพิ่ม ที่โจทก์ขอให้ยกเลิกคำขอจดทะเบียนภาษีมูลค่าเพิ่มและแบบแสดงรายการภาษีมูลค่าเพิ่มที่ยื่นไว้ จึงชอบแล้ว

โจทก์ฟ้องขอคืนภาษีโดยอ้างว่าตนไม่มีหน้าที่ต้องเสีย แต่ได้ชำระภาษีไว้ โจทก์จึงต้องยื่นคำร้องขอคืน เมื่อโจทก์ไม่ได้ยื่นคำร้องขอคืนภาษีตามมาตรา 27 ตรี แห่ง ป.ร.ก. จึงขัดต่อพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลภาษีอากร และวิธีพิจารณาคดีภาษีอากร พ.ศ. 2528 มาตรา 9 และมาตรา 7 (3) โจทก์จึงไม่มีอำนาจนำคดีมาฟ้องต่อศาลขอคืนภาษีมูลค่าเพิ่มพร้อมดอกเบี้ย