นางสมจิต ฉ่ำฉิมพลี กับพวก

ประมวลรัษฎากร ตราสาร อากรแสตมป์ (มาตรา 118)

โจทก์ฟ้องขอให้บังคับจำเลยทั้งสองชำระเงินจำนวน 82,000 บาทแก่โจทก์พร้อมดอกเบี้ยอัตราร้อยละเจ็ดครึ่งต่อปี ในต้นเงิน 82,000 บาท นับถัดจากวันฟ้องเป็นต้นไปจนกว่าจะชำระเสร็จ

จำเลยทั้งสองให้การว่า ได้ลงชื่อในบันทึกข้อตกลงตามฟ้องโจทก์ แต่บันทึกดังกล่าวไม่ปิดอากรแสตมป์ จึงตกเป็นโมฆะ โจทก์ทั้งสองแจ้งความเท็จต่อพนักงานสอบสวนกล่าวหาว่านายเทพปัญญาฉ้อโกง พนักงานสอบสวนและโจทก์ทั้งสองได้บีบคั้นให้นายเทพปัญญาได้รับโทษหนัก จำเลยทั้งสองจึงต้องยอมเสียเงินเพื่อปัดเป่าการเสียเวลาของนายเทพปัญญา ขอให้ยกฟ้อง

ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยทั้งสองร่วมกันชำระเงินแก่โจทก์ที่ 1 จำนวน60,000 บาท พร้อมดอกเบี้ยอัตราร้อยละเจ็ดครึ่งต่อปีของต้นเงินดังกล่าวนับแต่วันที่ 28 กรกฎาคม 2536 เป็นต้นไปจนกว่าจะชำระเสร็จและให้ชำระเงินแก่โจทก์ที่ 2 จำนวน 20,000 บาท พร้อมดอกเบี้ยอัตราร้อยละเจ็ดครึ่งต่อปีในต้นเงิน 10,000 บาท นับตั้งแต่วันที่ 5 พฤษภาคม 2536 ถึงวันที่ 4 กรกฎาคม 2536 และในต้นเงิน 20,000 บาท นับตั้งแต่วันที่ 5 กรกฎาคม 2536 เป็นต้นไปจนกว่าจะชำระเสร็จ

จำเลยทั้งสองอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์ภาค 1 พิพากษายืน

จำเลยทั้งสองฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ''คดีคงมีปัญหาที่จะต้องวินิจฉัยตามฎีกาจำเลยประการหลังว่า บันทึกตกลงชดใช้ค่าเสียหายตามเอกสารหมาย จ.1 ซึ่งจำเลยทั้งสองลงชื่อเป็นพยานและผู้ค้ำประกันนั้น เป็นสัญญาค้ำประกันอันเป็นตราสารที่ต้องปิดอากรแสตมป์ตามประมวลรัษฎากร มาตรา 118 หรือไม่ เห็นว่า บันทึกดังกล่าวระบุว่ามีคู่กรณี 2 ฝ่าย ฝ่ายแรกคือโจทก์ทั้งสอง ฝ่ายหลังคือนายเทพปัญญา ฉ่ำฉิมพลี คู่กรณีได้ตกลงกันว่าฝ่ายหลังจะชดใช้ค่าเสียหายคืนให้ฝ่ายแรกตามจำนวนเงินและระยะเวลาที่กำหนดไว้ หากฝ่ายหลังผิดสัญญาจำเลยทั้งสองจะเป็นผู้รับผิดชอบในฐานะผู้ค้ำประกัน ในตอนท้ายของบันทึกดังกล่าวได้ระบุต่อไปว่าคู่กรณีตกลงกันเป็นที่เข้าใจดีแล้ว โจทก์ทั้งสองซึ่งเป็นคู่กรณีฝ่ายแรกไม่ประสงค์ที่จะให้พนักงานสอบสวนดำเนินคดีแก่นายเทพปัญญาในข้อหาฉ้อโกงทรัพย์อีกต่อไปพร้อมกับลงชื่อโจทก์ทั้งสองนายเทพปัญญา จำเลยทั้งสองและพนักงานสอบสวน ดังนี้ จำเลยทั้งสองจึงเป็นผู้ค้ำประกันอันจะต้องรับผิดต่อโจทก์ทั้งสองในเมื่อนายเทพปัญญาผิดสัญญาไม่ชำระเงินให้แก่โจทก์ทั้งสองดามที่ระบุไว้ในบันทึกตกลงชดใช้ค่าเสียหายเอกสารหมาย จ.1และถือได้ว่า บันทึกดังกล่าวเป็นเพียงหลักฐานเป็นหนังสือที่จำเลยทั้งสองได้ลงลายมือชื่อผู้ค้ำประกันไว้เป็นสำคัญในอันที่โจทก์ทั้งสองจะนำมาเป็นหลักฐานฟ้องร้องจำเลยที่ 1 และที่ 2 ได้ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 680 วรรคสองเท่านั้น มิใช่ตราสารตามประมวลรัษฎากร มาตรา 118 จึงไม่ต้องปิดอากรแสตมป์ฎีกาจำเลยทั้งสองในข้อนี้ฟังไม่ขึ้น..."

พิพากษายืน

(จองทรัพย์ เที่ยงธรรม - ธวัชชัย พิทักษ์พล - ไพฑูรย์ แสงจันทร์เทศ)