คำพิพากษาฎีกาที่2724/2536

ธนาคารกรุงเทพ จำกัด

โจทก์

กรมสรรพากร

เจ้าหนี้

บริษัท อุตสาหกรรมสามดาวการทอ จำกัด

จำเลย

กฎหมายที่เกี่ยวข้องพระราชบัญญัติ ล้มละลาย พ.ศ.2483 (ม.105)

คดีนี้ศาลมีคำสั่งให้พิทักษ์ทรัพย์ของลูกหนี้ (จำเลย) ทั้งสองไว้เด็ดขาด เจ้าหนี้ยื่นคำขอรับชำระหนี้ค่าภาษีเงินได้นิติบุคคล ภาษีเงินได้บุคคลธรรมดา เงินเพิ่ม และค่าภาษีการค้า รวม 6 อันดับ จำนวน 2,761,837.51 บาท อันเป็นค่าภาษีอากรของห้างหุ้นส่วนของสามัญนิติบุคคลจิ้นง่วนฮวด ซึ่งลูกหนี้ที่ 2 เป็นหุ้นส่วนผู้จัดการจะต้องร่วมรับผิดในหนี้ของห้างดังกล่าวโดยไม่จำกัดจำนวน

เจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์สอบสวนแล้วเสนอความเห็นต่อศาลชั้นต้นว่าเจ้าหนี้ยื่นคำขอรับชำระหนี้ค่าภาษีอากรรวม 6 อันดับ เป็นเงิน 2,761,837.51 บาท เฉาะหนี้อันดับที่ 2 เจ้าหนี้ไม่สามารถนำพยานหลักฐานมาให้เจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์สอบสวนได้ ทั้งปรากฏว่าหนี้จำนวนดังกล่าวหาใช่ห้างหุ้นส่วนสามัญนิติบุคคลจิ้นง่วนฮวดเป็นหนี้ภาษีอากรต่อเจ้าหนี้ไม่ ห้างหุ้นส่วนสามัญนิติบุคคลจิ้นง่วนฮวดเป็นเพียงตัวแทนบริษัทนิปปอนเทเลคอมมูนิเคชั่น จำกัด เท่านั้น ดังนั้น ลูกหนี้ที่ 2 ในฐานะหุ้นส่วนผู้จัดการของห้างหุ้นส่วนสามัญนิติบุคคลจิ้นง่วนฮวดจึงไม่ต้องรับผิดต่อเจ้าหนี้ ส่วนหนี้อันดับ 6 เจ้าหนี้มีสิทธิได้รับชำระหนี้ 43,493.88 บาท แต่เจ้าหนี้ขอมา 43,503.79 บาท ขอเกินไป 9.91 เจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์จึงเห็นสมควรให้เจ้าหนี้ได้รับชำระหนี้รวม 5 อันดับคืออันดับที่ 1 และอันดับที่ 3 ถึงอันดับที่ 6 รวมเป็นเงินที่จะได้รับชำระหนี้จากกองทรัพย์สินของลูกหนี้ที่ 2 เป็นจำนวนเงิน 2,003,051.32 บาท และควรให้ยกคำขออันดับที่ 2 และส่วนขอที่เกินมา 9.91 บาท

ศาลชั้นต้นมีคำสั่งอนุญาตให้เจ้าหนี้ได้รับชำระหนี้ตามความเห็นของเจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์ เจ้าหนี้อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน เจ้าหนี้ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า "ข้อเท็จจริงรับฟังได้ตามฎีกาของเจ้าหนี้ว่าเจ้าหนี้ไม่ได้นำพยานหลักฐานไปให้เจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์สอบสวนเพื่อพิสูจน์หนี้โดยผู้รับมอบอำนาจเจ้าหนี้แถลงต่อเจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์ว่าไม่สามารถค้นหาพยานหลักฐานในหนี้อันดับ 2 มาให้เจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์สอบสวนในข้อเท็จจริงได้เห็นว่า เจ้าหนี้ผู้ยื่นคำขอรับชำระหนี้ในคดีล้มละลาย มีหน้าที่นำพยานหลักฐานมาแสดงต่อเจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์เพื่อพิสูจน์ว่าหนี้ที่ยื่นคำขอรับชำระหนี้ไว้มีอยู่จริงและลูกหนี้ต้องรับผิดในหนี้นั้น เจ้าหนี้จึงจะมีสิทธิได้รับชำระหนี้ ไม่ว่าหนี้นั้น จะเป็นหนี้ตามคำประเมินของเจ้าพนักงานประเมินหรือแม้แต่เป็นหนี้ตามคำพิพากษาอันถึงที่สุด ผู้ขอรับชำระหนี้ก็ต้องนำสืบตามข้ออ้างคดีนี้เจ้าหนี้ไม่นำพยานมาให้เจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์สอบสวนประกอบคำขอรับชำระหนี้อันดับ 2 คดีจึงรับฟังไม่ได้ว่ามีหนี้ตามที่ขอรับชำระหนี้มาในอันดับ 2 ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ยกคำขอส่วนนี้ชอบแล้ว"

พิพากษายืน

(จิระ บุญพจนสุนทร บุญส่ง วรรณกลาง เพ็ง เพ็งนิติ)