คำพิพากษาฎีกาที่98/2536

นายทวีผล พึ่งพรสวรรค์

โจทก์

กรมสรรพากร

จำเลย

เรื่อง ภาษีเงินได้นิติบุคคล

กฎหมายที่เกี่ยวข้องป.รัษฎากรฯ มาตรา 8, 42

ก่อนส่งหมายเรียก โจทก์และภรรยากับบุตรมีชื่ออยู่ในทะเบียนบ้านตลอดมา โดยโจทก์มีสถานภาพเป็นหัวหน้า โจทก์และครอบครัวแจ้งย้ายทะเบียนบ้านไปอยู่ที่อื่น หลังจากมีการส่งหมายเรียก 1 ปี การส่งหมายเรียกให้โจทก์ ณ บ้านที่โจทก์มีชื่ออยู่เดิม ถือว่าเป็นการส่งให้โจทก์ ณ บ้านของผู้รับ เมื่อผู้ที่บรรลุนิติภาวะและอยู่ในบ้านนั้นรับไว้แทนโจทก์ จึงเป็นการส่งหมายเรียกที่ชอบด้วย ป.ร.ก. มาตรา 8
โจทก์ซื้อที่ดินเนื้อที่รวมประมาณ 30 ไร่ อ้างว่าจะทำสวนกล้วยไม้ เป็นการกล่าวอ้างเพียงลอย ๆ ไม่มีพยานอื่นมาประกอบ และขายไปในสภาพทุ่งนาเดิม ไม่ได้ทำประโยชน์ในที่ดิน ข้ออ้างดังกล่าวจึงฟังไม่ขึ้น ส่วนที่โจทก์อ้างว่าต้องขายที่ดินเพื่อชำระหนี้ธนาคารนั้น ลูกหนี้ธนาคารมิใช่ตัวโจทก์ และธนาคารมิได้ฟ้องเร่งรัดหนี้ ทั้งที่ดินที่ขายก็มิได้ติดจำนองธนาคาร โจทก์ขายที่ดินภายหลังจากซื้อมาในระยะเวลาอันสั้น ส่อแสดงว่าโจทก์ขายที่ดินโดยมุ่งในทางการค้าหรือหากำไร กรณีไม่เข้าข้อยกเว้นไม่ต้องนำเงินได้พึงประเมินมารวมคำนวณเพื่อเสียภาษีเงินได้ ตาม ป.ร.ก. มาตรา 42 (9)