การที่มาตรา 87 ทวิ แห่ง ป.ร.ก. ซึ่งใช้บังคับอยู่ในขณะนั้น ให้เจ้าพนักงานประเมินมีอำนาจกำหนดรายรับของผู้ประกอบการค้าที่มิได้ยื่นแบบแสดงรายการการค้าหรือยื่นไม่ถูกต้อง หรือไม่ปฏิบัติตามหมายเรียกหรือตอบคำถามของเจ้าพนักงานประเมินนั้น เป็นการให้อำนาจกำหนดสำหรับภาษีที่ถึงกำหนดชำระแล้วเท่านั้น มิใช่ให้อำนาจประเมินภาษีโดยกำหนดรายรับขั้นต่ำไว้เป็นการล่วงหน้า
การที่เจ้าพนักงานกำหนดรายรับขั้นต่ำของโจทก์ครั้งแรก เมื่อวันที่ 30 พฤศจิกายน 2527 โดยให้มีผลตั้งแต่เดือนพฤศจิกายน 2527 เป็นต้นไป เป็นการกำหนดรายรับล่วงหน้าก่อนที่จะถึงกำหนดที่โจทก์จะต้องยื่นแบบแสดงรายการการค้าเพื่อเสียภาษีการค้า แม้ต่อมาเมื่อพ้นกำหนดเวลายื่นแบบแสดงรายการ เจ้าพนักงานได้กำหนดรายรับขั้นต่ำของโจทก์ใหม่ ก็เป็นกรณีที่เกิดจากการโต้แย้งของโจทก์ เกี่ยวกับจำนวนรายรับที่กำหนดไว้ล่วงหน้าเดิมนั่นเอง อันเป็นเรื่องของการต่อรองสำหรับจำนวนที่กำหนดไว้เดิม ซึ่งในหนังสือแจ้งกำหนดรายรับขั้นต่ำใหม่ก็ได้อ้างถึงหนังสือที่แจ้งการกำหนดรายรับขั้นต่ำที่กำหนดครั้งก่อน จึงมีผลเป็นการกำหนดรายรับขั้นต่ำล่วงหน้าเช่นเดียวกัน และเป็นการกำหนดที่ไม่มีอำนาจโดยชอบด้วยกฎหมาย เจ้าพนักงานประเมินจะนำเหตุที่โจทก์ยื่นแบบแสดงรายการไว้ต่ำกว่ารายรับขั้นต่ำที่กำหนดขึ้นโดยไม่ชอบด้วยกฎหมาย มาประเมินให้โจทก์เสียภาษีการค้าเพิ่มไม่ได้ | 
