หลักฐานรายจ่ายเกี่ยวกับค่าช่วยเหลือชักนำลูกค้าเป็นแบบฟอร์มที่โจทก์จัดทำขึ้นเอง โจทก์จะให้คนของโจทก์กรอกข้อความอย่างไรก็ได้ เอกสารทุกฉบับมีแต่ลายเซ็นชื่อของผู้รับเงินท่านั้น นามสกุลก็ไม่ปรากฏ สถานที่อยู่ของผู้รับเงินก็ไม่มีให้ตรวจสอบถึงความถูกต้องแท้จริงได้ เป็นการผิดวิสัยของผู้ประกอบธุรกิจการค้าที่มีเงินลงทุนจำนวนมาก และสถิติการจำหน่ายสินค้าได้นับจำนวนพันล้านบาทต่อปีเช่นโจทก์จะพึงกระทำโดยหละหลวมเช่นนั้น พยานหลักฐานที่โจทก์นำสืบมายังไม่มีน้ำหนักให้เชื่อว่า โจทก์ได้จ่ายเงินช่วยเหลือชักนำลูกค้าจริง ถือได้ว่าเป็นรายจ่ายที่โจทก์พิสูจน์ไม่ได้ว่าใครเป็นผู้รับ ต้องห้ามนำมาหักเป็นรายจ่ายในการคำนวณกำไรสุทธิตาม ป.ร.ก. มาตรา 65 ตรี (18)
โจทก์มีแต่ ช. เป็นพยานเบิกความ ไม่มีเอกสารอื่นใดมาสนับสนุนว่า โจทก์ได้รับประโยชน์จากการที่โจทก์ให้บริษัทในเครือยืมเงินไป มากกว่าดอกเบี้ยที่จะได้ จากบริษัทในเครือของโจทก์เท่าใด จึงฟังไม่ได้ว่าโจทก์ได้รับประโยชน์จากบริษัทในเครือของโจทก์มากกว่าที่จะได้รับดอกเบี้ยจากเงินที่โจทก์ได้ให้ยืมไปนั้น ทั้งการที่โจทก์ให้บริษัทในเครือของโจทก์กู้ยืมไปนี้ก็เพื่อบริษัท ในเครือของโจทก์ไปผลิตสินค้ามาให้โจทก์จำหน่าย แม้โจทก์จะได้ผลกำไรจากการจำหน่ายสินค้านั้นด้วย ก็ยังถือไม่ได้ว่าดอกเบี้ยที่โจทก์จ่ายให้แก่สถาบันการเงินที่โจทก์ได้กู้ยืมเงินมา เป็นรายจ่ายเพื่อหากำไรหรือเพื่อกิจการโดยเฉพาะของโจทก์ จึงต้องห้ามมิให้นำมาหักเป็นรายจ่ายในการคำนวณกำไรสุทธิ ตาม ป.ร.ก. มาตรา 65 ตรี (13)
ค่าเครื่องบิน ค่าที่พักและค่าอาหาร อันเป็นค่าใช้จ่ายเกี่ยวกับการเดินทางไปต่างประเทศ เมื่อโจทก์ไม่มีพยานหลักฐานมาสืบให้เชื่อได้ว่ารายจ่ายดังกล่าว เป็นรายจ่ายที่โจทก์ได้จ่ายไปในธุรกิจของโจทก์ จึงถือว่าเป็นรายจ่ายที่มีลักษณะเป็นการส่วนตัว ต้องห้ามมิให้ถือเป็นรายจ่ายในการคำนวณกำไรสุทธิตาม ป.ร.ก. มาตรา 65 ตรี (3) | 
