คำพิพากษาฎีกาที่263/2534

นางตวงพร ถิรวัฒน์

โจทก์

กรมสรรพากร กับพวก

จำเลย

กฎหมายที่เกี่ยวข้องป.รัษฎากร มาตรา 87 ทวิ (7)

เจ้าพนักงานประเมินได้พิจารณาจากสถิติการเสียภาษีการค้าของโจทก์ สำหรับปี พ.ศ. 2526 และ พ.ศ. 2527 ที่โจทก์แสดงยอดรายรับไว้ตามแบบ อ. 1 ซึ่งเฉลี่ยแล้วโจทก์มีรายรับไม่ต่ำกว่าเดือนละ 77,000 บาท เป็นเกณฑ์ในการกำหนดรายรับของโจทก์สำหรับปี พ.ศ. 2528 และปี พ.ศ. 2529 ดังนี้ เป็นการกำหนดรายรับของโจทก์โดยพิจารณาจากสถิติการเสียภาษีการค้าของโจทก์ อันเป็นหลักเกณฑ์อย่างอื่นอันอาจแสดงรายรับได้โดยสมควรตาม ป.ร.ก. มาตรา 87 ทวิ (7) เป็นหลักเกณฑ์ จึงเป็นการกำหนดรายรับที่ชอบด้วยกฎหมาย แม้จำนวนเงินรายรับดังกล่าวจะพ้องกับรายรับขั้นต่ำ ที่เจ้าพนักงานประเมินได้กำหนดไว้ล่วงหน้าตั้งแต่เดือนมีนาคม 2526 ก็ตาม แต่ก็มิใช่จำนวนเดียวกัน เพราะที่มาแห่งหลักเกณฑ์ต่างกัน รายรับขั้นต่ำนั้นได้มาจากการควบคุมตรวจสอบ และจดรายรับประจำวัน ส่วนกำหนดรายรับตามมาตรา 87 ทวิ (7) ได้มาจากสถิติการเสียภาษีการค้าของโจทก์ที่แสดงไว้ในแบบ อ.1 การประเมินของเจ้าพนักงานประเมินจึงมิใช่การอาศัยยอดรายรับขั้นต่ำที่กำหนดไว้ล่วงหน้า เป็นฐานในการคำนวณภาษีการค้าของโจทก์