| คำพิพากษาฎีกาที่ 645/2532 | |
| บริษัท นครราชสีมาทำไม้ จำกัด | โจทก์ |
| ผู้ว่าราชการจังหวัดนครราชสีมากับพวก | จำเลย |
| กฎหมายที่เกี่ยวข้อง ประมวลรัษฎากร มาตรา 65, 65 ตรี, 77 ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 225 | |
| ข้อเท็จจริงฟังได้ว่า โจทก์เป็นผู้ทำไม้ตามที่ได้รับสัมปทานเอง ลูกช่วงของโจทก์คือผู้รับจ้าง ตัดฟันไม้จากโจทก์ การทำไม้ป่าสัมปทานคือ กิจการของโจทก์ตรงตามวัตถุประสงค์ของบริษัทโจทก์ คือทำไม้และค้าไม้ การคำนวณรายได้เพื่อเสียภาษีเงินได้นิติบุคคล จึงต้องคำนวณจากรายได้ ในการขายไม้ทั้งหมด ซึ่งรวมค่าใช้จ่ายต่างๆ อยู่ด้วย โจทก์จะคิดรายได้ของโจทก์ที่หักเงิน ส่วนที่จ่ายให้ลูกช่วงแล้ว โดยอ้างว่าเงินเหล่านั้นเป็นค่าใช้จ่ายของลูกช่วง และโจทก์คงได้รายได้เฉพาะค่าใบอนุญาตทำไม้ตามสัมปทานเท่านั้นไม่ได้ ประมวลรัษฎากร มาตรา 40 (3) และ (8) เป็นบทบัญญัติเกี่ยวกับเงินได้บุคคลธรรมดา ไม่เกี่ยวกับเงินได้นิติบุคคลดังเช่นกรณีของโจทก์ โจทก์อุทธรณ์ว่า จำเลยไม่มีอำนาจให้โจทก์เสียเงินเพิ่มตามมาตรา 22 เพราะจำเลยเปลี่ยนรายได้ของโจทก์และประเมินใหม่แล้วจะเรียกเงินเพิ่มจากโจทก์ไม่ได้ แต่โจทก์มิได้อุทธรณ์ความข้อนี้ไว้ต่อคณะกรรมการพิจารณาอุทธรณ์และไม่ได้กล่าวอ้างไว้ในคำฟ้อง ศาลฎีกาจึงไม่รับวินิจฉัย อายุความตามคำฟ้องแตกต่างกับอายุความตามที่โจทก์อุทธรณ์ ปัญหาตามอุทธรณ์ของโจทก์จึงเป็นข้อที่ไม่ได้ยกขึ้นว่ากล่าวกันมาแล้วในศาลชั้นต้น ต้องห้ามอุทธรณ์ตาม ป.วิ.แพ่ง มาตรา 225 | |