| คำพิพากษาฎีกาที่410/2532 | |
| บริษัทเฟ้ลปส์ดอด์จ ไทยแลนด์ จำกัด | โจทก์ |
| กรมสรรพากร | จำเลย |
| กฎหมายที่เกี่ยวข้องประมวลรัษฎากร มาตรา 19, 20, 40 (20) (3) (6), 70 | |
| โจทก์ทำสัญญาว่าจ้างบริษัทเฟ้ลปส์ดอด์จ อินเตอร์เนชั่นแนล คอร์ปอเรชั่น จำกัด ซึ่งมี ภูมิลำเนาอยู่ ณ ประเทศสหรัฐอเมริกาและมิได้ประกอบกิจการในประเทศไทยเป็นผู้ให้คำแนะนำปรึกษาและบริการทางวิศวกรรมในเรื่องต่างๆ ตั้งแต่จัดหาเงินทุนมาดำเนินกิจการ เครื่องจักรเครื่องมือที่จะใช้ในการผลิต การผลิตผลิตภัณฑ์ทองแดงและอะลูมิเนียม รวมทั้งผลิตภัณฑ์ที่เกี่ยวข้อง การสำรวจตลอดการปรับปรุงขยายโรงงาน การวางรูปบัญชี การจัดทำบัญชีเกี่ยวกับการผลิต ซึ่งโจทก์จะต้องจ่ายค่าตอบแทนให้บริษัทที่กล่าวแล้วเป็นเงินปีละ 18,000 เหรียญสหรัฐ กับคิด ค่าบริการจากยอดขายสุทธิให้อีกร้อยละ 2.5 คดีมีปัญหาว่า ค่าตอบแทนข้อตกลงให้คำปรึกษา ทางเทคนิคข้างต้นเป็นเงินได้ประเภทค่าแห่งสิทธิตามมาตรา 40 (3) แห่งประมวลรัษฎากร ดังที่จำเลยฎีกาหรือไม่ ศาลฎีกาพิเคราะห์แล้วเห็นว่าค่าตอบแทนตามสัญญาดังกล่าว เป็นการตอบแทนการให้คำแนะนำให้การปรึกษาในกิจการต่างๆ ซึ่งตามสัญญามีหลายประเภท บางประเภท เช่น การเงิน การบัญชี และการตลาด เห็นได้ชัดแจ้งว่าไม่ใช่ประเภทค่าแห่งสิทธิตามที่บัญญัติไว้ในมาตรา 40 (3) แม้จะฟังว่าค่าตอบแทนตามสัญญานั้นมีค่าแห่งสิทธิรวมอยู่ด้วย แต่เมื่อไม่อาจจะแยกได้ว่าเงินได้ประเภทค่าแห่งสิทธิมีเป็นจำนวนเท่าใด การที่จำเลยประเมินให้โจทก์เสียภาษีโดยถือว่า ค่าตอบแทนทั้งหมดตามสัญญาเป็นค่าแห่งสิทธิ จึงเป็นการประเมินที่ไม่ชอบ | |