| คำพิพากษาฎีกาที่ 3773/2531 | |
| ห้างหุ้นส่วนจำกัดปูนวัฒนาภัณฑ์ | โจทก์ |
| กรมสรรพากรกับพวก | จำเลย |
| กฎหมายที่เกี่ยวข้อง ประมวลรัษฎากร มาตรา 65 ตรี (9) (13) (15) | |
| การที่โจทก์ได้รับเงินสดเข้ามาในรอบระยะเวลาบัญชีปี 2515-2519 โดยโจทก์ไม่สามารถพิสูจน์ได้ว่าเงินสดเหล่านั้นเป็นเงินที่โจทก์กู้ยืมมา จึงต้องถือว่าเป็นยอดเงินได้ของโจทก์ รายจ่ายซึ่งโจทก์จ่ายเป็นค่าแรงงานลูกจ้างนั้น จากการตรวจสอบหลักฐานต่าง ๆ ไม่ปรากฏลายเซ็นของผู้รับเงินและไม่ปรากฏลายเซ็นของผู้จ่ายเงิน ดังนั้นรายจ่ายค่าแรงงานของโจทก์ในรอบระยะเวลาบัญชีปี 2515 ถึง 2519 จึงถือว่าเป็นรายจ่ายที่โจทก์กำหนดขึ้นเอง โดยไม่มีการจ่ายจริง ตามประมวลรัษฎากรมาตราท 65 ตรี (9) และการที่โจทก์ไม่ได้หักภาษีเงินได้ในการจ่ายค่าแรงงานไว้ ณ ที่จ่ายตามประมวลรัษฎากร มาตรา 50 (1) และไม่ได้นำส่งตามมาตรา 52 โจทก์ก็ได้ยอมรับผิดและได้ชำระภาษีในอัตราร้อยละ 3 แล้ว การหักภาษีดังกล่าวเป็นคนละส่วนกับภาษีเงินได้นิติบุคคล แม้โจทก์จะยินยอมชำระภาษีเงินได้บุคคลธรรมดา หัก ณ ที่จ่าย ในภายหลังและเจ้าหน้าที่ของจำเลยก็ได้รับชำระภาษีไปจากโจทก์แล้วก็ตาม ก็หาใช่เป็นหลักฐานการจ่ายค่าแรงงานของโจทก์ในการคำนวณกำไรสุทธิไม่ | |