| คำพิพากษาฎีกาที่ 3309/2531 | |
| นายไพบูลย์ สุนทรมหาศาล | ์โจทก์ |
| กรมสรรพากรกับพวก | จำเลย |
| กฎหมายที่เกี่ยวข้อง ประมวลรัษฎากร มาตรา 86 เบญจ, 87, 87 ทวิ (7) | |
| บทบัญญัติมาตรา87ทวิ(7)แห่งประมวลรัษฎากรที่ให้เจ้าพนักงานประเมินมีอำนาจกำหนดรายรับขั้นต่ำของผู้ประกอบการค้าที่มิได้ยื่นแบบแสดงรายการค้าหรือยื่นไม่ถูกต้อง หรือไม่ปฏิบัติตามหมายเรียกหรือไม่ยอมตอบคำถามของเจ้าพนักงานประเมินนั้น เป็นการให้อำนาจเจ้าพนักงานทำการประเมินเฉพาะตอบคำถามของเจ้าพนักงานประเมินนั้น เป็นการให้อำนาจเจ้าพนักงานทำการประเมินเฉพาะภาษีที่ถึงกำหนดชำระแล้ว หาใช่ให้อำนาจกำหนดรายรับขั้นต่ำไว้ล่วงหน้าเพื่อใช้เป็นฐานคำนวณภาษีการค้าในปีที่ผู้ประกอบการค้ายังไม่ถึงเวลาที่จะต้องยื่นแบบแสดงรายการไม่ เมื่อปรากฏว่าขณะที่เกิดเหตุคดีนี้ประมวลรัษฎากร มาตรา 86 เบญจ แก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชกำหนดแก้ไขเพิ่มเติมประมวลรัษฎากร (ฉบับที่ 14) พ.ศ. 2529 มาตรา 25 ซึ่งให้อำนาจเจ้าพนักงานประเมินกำหนดรายรับขั้นต่ำของผู้ประกอบการค้าบางประเภทไว้เป็นการล่วงหน้าได้คราวละไม่เกิน 24 เดือนยังไม่มีผลใช้บังคับ การที่เจ้าพนักงานทำการประเมินภาษีการค้าของโจทก์โดยกำหนดรายรับขั้นต่ำไว้ล่วงหน้า จึงเป็นการไม่ชอบด้วยกฎหมาย การที่โจทก์ได้รับหนังสือแจ้งการกำหนดรายรับขั้นต่ำไว้ล่วงหน้าจากเจ้าพนักงานประเมินแล้วไม่ได้โต้แย้งคัดค้าน ยังถือไม่ได้ว่าโจทก์ยอมรับการกำหนดรายรับขั้นต่ำนั้น | |