| คำพิพากษาฎีกาที่ 1899/2531 | |
| บริษัท ดันล้อปไทยแลนด์ จำกัด | โจทก์ |
| กรมสรรพากรกับพวก | จำเลย |
| กฎหมายที่เกี่ยวข้อง ประมวลรัษฎากร พระราชกฤษฎีกาฯ (ฉบับที่ 54) พ.ศ. 2517 บัญชีที่ 1 หมวด 5 (10), หมวด 9,บัญชีที่ 2 หมวด 2 | |
| โจทก์ว่าจ้างให้บริษัท บางกอกโฟม จำกัด ผลิตฟองน้ำเทียมให้ตามสูตรของโจทก์ แล้วโจทก์นำผ้ามาเย็บเป็นปลอกหุ้มหรือซื้อปลอกมาหุ้มทำเป็นที่นอนและหมอน สินค้าที่โจทก์ผลิตไม่ต้องด้วยบัญชีที่ 1 หมวด 9 สินค้าอื่น ๆ เครื่องมือ เครื่องใช้ เฉพาะที่ผลิตจากพลาสติก เพราะสินค้า ที่นอนและหมอนกฎหมายได้บัญญัติไว้แล้วในบัญชีที่ 2 หมวด 2 เพียงแต่กฎหมายประสงค์ลดภาษีเฉพาะที่นอนและหมอนที่ยัดปุยนุ่นหรือปุยจากต้นไม้อย่างอื่น สินค้าที่นอนและหมอนของโจทก์ซึ่งผลิตจากฟองน้ำเทียมจึงไม่อยู่ในบัญชีใด ๆ ท้ายพระราชกฤษฎีกาฯ (ฉบับที่ 54) พ.ศ. 2517 สินค้าฟองน้ำเทียมตามบัญชีที่ 1 หมวด 5 (10) ท้ายพระราชกฤษฎีกาฯ (ฉบับที่ 54) พ.ศ. 2517 หมายถึงฟองน้ำเทียมโดยตัวเอง หาได้มีความหมายรวมถึงสิ่งของที่ผลิตเป็นสินค้าชนิดใดชนิดหนึ่งขึ้นโดยใช้ฟองน้ำเทียมเป็นส่วนประกอบด้วยไม่ และการที่บัญชี 2 หมวด 2 ท้ายพระราชกฤษฎีกาฯ (ฉบับที่ 54) พ.ศ. 2517 ในขณะพิพาทบัญญัติถึงที่นอนหมอน เฉพาะที่ยัดปุยนุ่นหรือปุยจากต้นไม้อย่างอื่น ย่อมแสดงว่ากฎหมายได้แยกแยะการลดอัตราและยกเว้นภาษีการค้าไว้โดยเฉพาะ และภายหลังจากพิพาท ก็ได้มีการแก้ไขข้อความในบัญชีที่ 2 หมวด 2 ซึ่งแสดงให้เห็นชัดว่าในขณะพิพาทกฎหมายไม่ได้มุ่งหมายถึงที่นอนหรือหมอนดังเช่นกรณีของโจทก์ สินค้าของโจทก์จึงไม่ใช่สินค้าตามบัญชีที่ 1 หมวด 5 (10) | |