| คำพิพากษาฎีกาที่ 1723-1746/2531 | |
| นายวิรัตน์ อุ่นอิ่ม ฯลฯ | โจทก์ |
| กรมสรรพากรกับพวก | จำเลย |
| กฎหมายที่เกี่ยวข้อง ประมวลรัษฎากร มาตรา 77, 80, 89, 89 ทวิ | |
| ประมวลรัษฎากรมาตรา 77 บัญญัติว่า "สถานการค้า" หมายความว่าสถานที่ซึ่งผู้ประกอบการค้าใช้ประกอบการค้าเป็นประจำ และให้หมายความรวมถึงสถานที่ซึ่งใช้เป็นที่ทำการผลิตหรือเก็บสินค้าเป็นประจำด้วย ในกรณีผู้ประกอบการค้าไม่มีสถานการค้าตามวรรคก่อน ให้ถือว่าที่อยู่อาศัยของผู้ประกอบการค้านั้นเป็นสถานการค้า ถ้าผู้ประกอบการค้ามีที่อยู่อาศัยหลายแห่งให้ผู้ประกอบการค้าเลือกเอาที่อยู่อาศัยแห่งหนึ่งเป็นสถานการค้า ดังนั้นเมื่อโจทก์ต้องมีที่อยู่อาศัย โจทก์จะอ้างว่าไม่มีสถานการค้าหาได้ไม่ โจทก์ชี้ชวนให้ผู้มีชื่อมาซื้อหุ้น และเมื่อบุคคลเหล่านั้นได้ซื้อหุ้นตามที่โจทก์ชี้ชวนก็จะได้รับค่าธรรมเนียมจากการชี้ชวน ค่าธรรมเนียมดังกล่าวก็คือบำเหน็จต่อหนึ่งนั้นเอง โจทก์จึงเป็นนายหน้าตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 845 แม้การกระทำของโจทก์เป็นการกระทำเพียงครั้งเดียว หรือหลายครั้งก็ได้ชื่อว่าเป็นผู้ประกอบการค้าเช่นเดียวกัน เมื่อโจทก์ไม่ชำระภาษีการค้าภายในกำหนดเวลา แม้ว่าโจทก์จะไม่มีเจตนาหลีกเลี่ยงภาษีก็ตาม โจทก์ก็มีหน้าที่ต้องเสียเบี้ยปรับและเงินเพิ่มตามประมวลรัษฎากร มาตรา 89, 89 ทวิ ซึ่งเป็นบทบังคับที่ไม่ต้องพิจารณาว่าผู้ประกอบการค้ามีเจตนาหลีกเลี่ยงภาษีการค้าหรือไม่ | |