ตามประมวลรัษฎากรบัญชีอัตราภาษีการค้า 12 ธนาคารชนิด 1 ได้กำหนดรายการที่ประกอบการค้าไว้ได้แก่ "การออมสินที่ไม่ใช่ของรัฐบาล การธนาคารพาณิชย์ตามกฎหมายว่าด้วยการธนาคารพาณิชย์ หรือกิจการของผู้ที่ประกอบกิจการโดยปกติเยี่ยงธนาคารพาณิชย์ เช่น ให้กู้ยืมเงิน ฯลฯ" แม้คำว่าประกอบกิจการโดยปกติเยี่ยงธนาคารพาณิชย์นั้น หาจำต้องประกอบธุรกิจประเภทรับฝากเงินที่ต้องจ่ายคืนเมื่อทวงถาม หรือเมื่อสิ้นระยะเวลาอันกำหนดไว้ และใช้ประโยชน์เงินนั้นในทางหนึ่งหรือหลายทางก็ตาม แต่การประกอบกิจการเยี่ยงธนาคารพาณิชย์ตามความหมายดังกล่าว จะต้องมีลักษณะทำนองเดียวกับ ธนาคารพาณิชย์ และจะต้องเป็นการประกอบกิจการโดยปกติด้วย คำว่า โดยปกติ ย่อมมีความหมายในตัวเองว่า ได้มีการประกอบกิจการดังเช่นที่เคยปฏิบัติมา แต่ข้อเท็จจริงในคดีนี้ปรากฏว่าโจทก์ขายกิจการด้านการตลาดแล้วแปลงหนี้เป็นหนี้เงินกู้ก็ดี ให้กู้ยืมเงินไปสร้างโรงงานผลิตก๊าซก็ดีและให้กู้ยืมเงินไปซื้อเรือบรรทุกน้ำมันก็ดี แต่ละรายการล้วนแต่โจทก์ได้กระทำเพียงครั้งเดียวทั้งสิ้น ไม่ปรากฏข้อเท็จจริงว่าโจทก์เคยปฏิบัติ เช่นเดียวกันนั้นมาก่อน จึงไม่มีทางจะแปลการประกอบกิจการของโจทก์ไปได้ว่า เป็นการประกอบกิจการโดยปกติเยี่ยงธนาคารพาณิชย์
เมื่อกรณีของโจทก์ถือไม่ได้ว่าโจทก์ได้ประกอบกิจการโดยปกติเยี่ยงธนาคารพาณิชย์ดังกล่าวแล้ว แม้โจทก์จะได้ดอกเบี้ยก็จะถือเป็นรายรับอันจะต้องนำมาคำนวณเสียภาษีการค้าหาได้ไม่