| คำพิพากษาฎีกาที่1914/20 | |
| บจ.เอสโซ่แสตนดาร์ด ประเทศไทย | โจทก์ |
| กรมสรรพากร | จำเลย |
| เรื่อง การขอคืนภาษี | |
| กฎหมายที่เกี่ยวข้องหนี้,ดอกเบี้ย,ผิดนัด,บรรยายฟ้อง,พิพากษา,ประเด็น,ประมวลรัษฎากร | |
| โจทก์ขอคืนภาษี จำเลยไม่คืนให้ ถือได้ว่าจำเลยผิดนัดต้องเสียดอกเบี้ยตาม ป.พ.พ. ม.224 บรรยายฟ้องเรียกภาษีคืน โดยใช้คำว่า เบสสต๊อค ซึ่งไม่มีชื่อเป็นภาษาไทยต้องเรียกทับศัพท์เป็นคำที่รู้ความหมายกัน ในหมู่พ่อค้าน้ำมันไม่เคลือบคลุมจำเลยยกอายุความลาภมิควรได้ขึ้นต่อสู้ในคำให้การ แต่ศาลไม่ได้จดประเด็นข้อนี้ในการชี้ 2 สถาน จำเลยไม่ได้คัดค้าน ศาลต้องชี้ขาดตามประเด็นตาม ม.183 การวินิจฉัยเรื่องอายุความจึงนอกประเด็นโจทก์สั่งเบสสต็อคเข้ามาผสมกับสารเคมีทำเป็นน้ำมันหล่อลื่นขายโจทก์ไม่ใช่ผู้ประกอบการค้าในบัญชีภาษีการค้า ม.77 ซึ่งตาม ม.78 วรรค 2 กับประกาศอธิบดี ม.78ทวิ (1) ไม่ต้องเสียภาษีการค้าในฐานะผู้นำเข้าจำเลยต้องคืนภาษีที่โจทก์ชำระเมื่อนำเข้าแก่โจทก์ โจทก์ยื่นแบบแสดงรายการการค้าพร้อมกับใบขนสินค้าตามกฎหมายศุลกากรและ ชำระภาษีการค้าในวันนำเข้าเอง ไม่ใช่ชำระภาษีการค้าตามการประเมินของเจ้าพนักงาน ไม่ถือว่ามีการประเมินในขณะที่โจทก์ยอมเสียภาษี ซึ่งจะทำได้ตาม ม.47 หรือ 18ทวิ จึงนำ ม.30 มาบังคับไม่ได้ | |