| คำพิพากษาฎีกาที่809/19 | |
| บจ.ยางไฟร์สโตน(ประเทศไทย) | โจทก์ |
| กรมสรรพากรกับพวก | จำเลย |
| เรื่อง การนำส่งภาษีเงินได้ ณ ที่จ่ายของบริษัท ตามประมวลรัษฏากร | |
| กฎหมายที่เกี่ยวข้องประมวลรัษฎากร | |
| เจ้าพนักงานประเมินมีหนังสือถึงบริษัทโจทก์ให้นำส่งภาษีเงินได้ซึ่งโจทก์มีหน้าที่ต้องหัก ณ ที่จ่ายของบริษัท ฟ.ซึ่งอยู่ต่างประเทศ เมื่อโจทก์ถือว่า เป็นคำสั่งถึงบริษัทที่มีชื่อไม่ตรงกับชื่อโจทก์เจ้าพนักงานประเมินก็ชอบที่จะออกคำสั่งใหม่ระบุชื่อโจทก์เสียให้ถูกต้อง และยกเลิกคำสั่งฉบับเดิมได้ ไม่มีกฎหมายใดบัญญัติห้ามบริษัท ฟ.ได้จดทะเบียนสิทธิบัตรการผลิตยางไว้ที่ประเทศสหรัฐอเมริกาโจทก์ได้ออกหุ้นชำระเต็มมูลค่าให้แก่บริษัท ฟ.เพื่อตอบแทนที่บริษัทนั้นยอมให้แบบและความรู้ทางวิศวกรรมในการผลิตยางตามที่โจทก์กับบริษัท ฟ.ทำสัญญากันไว้ ดังนี้ บริษัท ฟ.ได้รับหุ้นจากโจทก์เป็นค่าแห่งสิทธิ คือสิทธิบัตรในการผลิตยาง จึงเป็นเงินได้พึงประเมิน ตามประมวลรัษฎากร มาตรา40 (ก) แม้หุ้นจะมิใช่ตัวเงินก็เป็นทรัพย์สินหรือประโยชน์อย่างอื่นที่ได้รับซึ่งคิดคำนวณได้เป็นเงิน จึงเป็นเงินได้ตามความหมายของมาตรา 39 โจทก์จึงมีหน้าที่เป็นผู้หักภาษีเงินได้นำส่งอำเภอท้องที่ตามมาตรา 70 หนังสือเจ้าพนักงานประเมินที่มีถึงโจทก์แจ้งให้โจทก์จัดการนำเงิน ภาษี ซึ่งโจทก์มีหน้าที่ต้องหัก ณ ที่จ่ายของบริษัท ฟ.พร้อมเงินเพิ่มไปชำระไม่ใช่เป็นการประเมินภาษี แต่เป็นการแจ้งให้โจทก์นำภาษีไปชำระ ซึ่งเท่ากับเป็นคำเตือนนั่นเอง เมื่อโจทก์เห็นว่าคำเตือนนั้นคำนวณภาษีไม่ถูกต้องก็ควรที่จะโต้แย้งตามวิธีการที่กฎหมายกำหนดไว้ | |