| คำพิพากษาฎีกาที่ 257-258/13 | |
| บจ. ลพบุรีคิงส์โฮเต็ล | โจทก์ |
| นายประพันธ์ นิลจันทร์ | จำเลย |
| เรื่อง คำสั่งห้ามชั่วคราวของศาลมิให้ทำนิติกรรมใดๆเกี่ยวกับตึกของจำเลยนั้น | |
| กฎหมายที่เกี่ยวข้องขายทอดตลาด,ห้ามฎีกา,แก้มากแก้น้อย,คำสั่งห้ามชั่วคราว,เฉลี่ยทรัพย์,ยึดซ้ำ, ประมวลรัษฎากร | |
| คำสั่งห้ามชั่วคราวของศาลมิให้ทำนิติกรรมใดๆเกี่ยวกับตึกของจำเลยนั้น เป็นวิธีการชั่วคราวก่อนพิพากษา เพื่อคุ้มครองป้องกันผลประโยชน์ของเจ้าหนี้ให้ได้รับผลตามคำพิพากษาโดยบริบูรณ์ที่สุดเท่าที่จะทำได้มิใช่เป็นส่วนหนึ่งของการบังคับคดีตามคำพิพากษาหรือคำสั่ง คำสั่งห้ามชั่วคราวดังกล่าวแล้วมีผลเพียงห้ามจำเลยมิให้ทำนิติกรรมใดๆเกี่ยวกับตึกของจำเลย การที่ศาลแจ้งคำสั่งให้นายอำเภอทราบก็เพื่อมิให้รับจดทะเบียนนิติกรรมใดๆที่จำเลยจะลักจะลอบกระทำโดยไม่สุจริต มิได้หมายความว่า เป็นการห้ามยึดหรืออายัดตามบทบัญญัติว่าด้วยการบังคับคดีตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งหรือกฎหมายอื่นเสียเลย ตามประมวลรัษฎากรมาตรา 12 นายอำเภอมีอำนาจยึดและขายทอดตลาดทรัพย์สินของผู้ต้องรับผิดภาษีอากร เพื่อชำระค่าภาษีอากรค้างได้โดยไม่จำเป็นต้องฟ้องร้อง แม้ศาลจะมีคำสั่งห้ามชั่วคราวมิให้ทำนิติกรรมใด ๆเกี่ยวกับตึกของจำเลยและแจ้งคำสั่งให้นายอำเภอทราบแล้ว แต่เมื่อจำเลยค้างชำระค่าภาษีอากรนายอำเภอก็มีอำนาจยึดตึกของจำเลยมาขายทอดตลาดชำระค่าภาษีอากรค้างนั้นได้โดยชอบด้วยกฎหมาย ผู้ร้องเป็นผู้ซื้อตึกของจำเลยได้ จากการขายทอดตลาดของนายอำเภอและได้ชำระราคาครบถ้วนแล้วการขายทอดตลาดบริบูรณ์ชอบด้วยกฎหมายแล้ว นายอำเภอจะสั่งเพิกถอนการขายทอดตลาดมิได้ แม้อำเภอจะยังมิได้จดทะเบียนโอนกรรมสิทธิ์ตึกให้แก่ผู้ร้อง ผู้ร้องก็อยู่ในฐานะจดทะเบียนสิทธิได้ก่อนตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์มาตรา 1300 เมื่อการขายทอดตลาดตึกได้กระทำก่อนโจทก์บังคับคดี โจทก์จะบังคับคดีเอาแก่ตึกดังกล่าวให้เป็นการกระทบกระทั่งสิทธิของผู้ร้อง ซึ่งอาจบังคับคดีโจทก์จะบังคับคดีเอาแก่ตึกดังกล่าวให้เป็นการกระทบกระทั่งสิทธิของผู้ร้องซึ่งอาจบังคับเหนือตึกนั้นหาได้ไม่ ผู้ร้องคนเดียวยื่นคำร้องขัดทรัพย์แยกกันเป็น 2 คดี คดีแรกร้องขัดทรัพย์เฉพาะตึก ส่วนคดีหลังร้องขัดทรัพย์เฉพาะเตียง โต๊ะเก้าอี้ และเครื่องที่นอน แม้ศาลจะรวมพิจารณาพิพากษาและผู้ร้องฎีการวมกันมา ก็ต้องถือทุนทรัพย์แต่ละคดีเป็นเกณฑ์พิจารณาในการใช้สิทธิฎีกา เมื่อคดีหลังเป็นคดีที่มีทุนทรัพย์ไม่เกินห้าพันบาทและศาลอุทธรณ์พิพากษายืน ย่อมต้องห้ามฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง แม้ศาลชั้นต้นจะสั่งรับฎีกา ศาลฎีกาก็ไม่วินิจฉัยให้ | |