กรมสรรพากร

โจทก์ประกอบกิจการผลิตและนำเข้าเยื่อกระดาษเพื่อจำหน่ายภายในประเทศ กระบวนการผลิตเยื่อกระดาษจะได้เยื่อกระดาษมีลักษณะเป็นน้ำเยื่อกระดาษ ต่อจากนั้นจะส่งไปตามท่อเพื่อขายให้แก่ลูกค้า หากผลิตได้ในปริมาณที่มากกว่าความต้องการของลูกค้าก็จะอัดเป็นแผ่นเพื่อขายต่อไป การขาย เยื่อกระดาษชนิดที่ส่งตามท่อจะมีมิเตอร์เป็นเครื่องวัดบันทึกปริมาณการขายตามมิเตอร์เป็นประจำ โดยสินค้าเยื่อกระดาษจากไม้จะสรุปรายงานไว้ใน Daily Report เยื่อจากกระดาษจะใช้ Waste Paper ส่วนเยื่อที่เป็นแผ่นจะใช้ใบตราชั่ง (ใบเบิกสินค้า) ซึ่งรายงานทั้งสามประเภทดังกล่าว โจทก์ออกให้ผู้ซื้อ เป็นหลักฐานในการขายสินค้าแต่ละวัน การที่โจทก์ขายน้ำเยื่อกระดาษซึ่งมีส่วนผสมระหว่างน้ำ กับเยื่อกระดาษให้กับ ผู้ซื้อเพียงรายเดียว โดยส่งผ่านทางท่อเข้าเครื่องผลิตกระดาษของผู้ซื้อตลอด 24 ชั่วโมง ซึ่งมีมิเตอร์วัดปริมาณการขายเป็นรายวัน สรุปรายการไว้ใน Daily Report สามารถทราบปริมาณการขาย ในแต่ละวันได้ชัดเจน เป็นกรณีที่ทราบจำนวนเยื่อกระดาษที่ส่งมอบให้แก่ซื้อในแต่ละวันได้แน่นอน ความรับผิดในการเสียภาษีมูลค่าเพิ่มจึงเกิดขั้นเมื่อส่งมอบสินค้าตามมาตรา 78 (1) แห่งประมวลรัษฎากร กรณีหาใช่เป็นการขายสินค้าที่มีลักษณะทำนองเดียวกับขายกระแสไฟฟ้า ตามมาตรา 78/3 (1) แห่งประมวลรัษฎากร ที่ความรับผิดในการเสียภาษีมูลค่าเพิ่มเกิดขึ้นเมื่อได้รับชำระราคาสินค้า ตามกฎกระทรวง ฉบับที่ 189 (พ.ศ. 2534) ออกตามความในประมวลรัษฎากร ว่าด้วยความรับผิด ในการเสียภาษีมูลค่าเพิ่มบางกรณี เพราะกรณีดังกล่าวต้องเป็นการขายสินค้าที่ไม่อาจกำหนดจำนวน ได้แน่นอนว่ามีการส่งมอบกันเมื่อใด

การประเมินตามหนังสือแจ้งการประเมินภาษีมูลค่าเพิ่ม เป็นการประเมินคนละเดือนภาษี ซึ่งสภาพแห่งข้อหา แต่ละเดือนภาษีไม่เกี่ยวข้องกัน สามารถแยกออกจากกันได้ คำฟ้องของโจทก์จึงมี หลายข้อหาเป็นรายเดือนภาษีตามหนังสือแจ้งการประเมินภาษีมูลค่าเพิ่มแต่ละฉบับ ที่ศาลภาษีอากรกลาง มีคำสั่งให้โจทก์เสียค่าขึ้นศาลโดยคิดแยกแต่ละข้อหาตามหนังสือแจ้งการประเมินภาษีมูลค่าเพิ่มแต่ละฉบับเป็นการชอบแล้ว