กรมสรรพากร

โจทก์เป็นห้างหุ้นส่วนจำกัด ประกอบกิจการจำหน่ายยางรถยนต์ โดยซื้อผลิตภัณฑ์ยางรถยนต์จากบริษัทผู้ผลิตแล้วนำมาจำหน่ายแก่ลูกค้าทั่วไป ในกรณีที่ยางรถยนต์ที่ ลูกค้าของโจทก์ซื้อไปชำรุดบกพร่อง ลูกค้าของโจทก์จะนำยาง ดังกล่าวมาคืนโจทก์เพื่อขอส่วนลดชดเชย โจทก์จะส่งยางรถยนต์กลับไปยังบริษัทผู้ผลิต เมื่อผู้ผลิตเห็นว่าการชำรุดบกพร่องเกิดจากสภาพของยางผู้ผลิตจะออกใบลดหนี้แก่โจทก์ โจทก์จะจ่ายเงินค่าชดเชยให้แก่ลูกค้าของโจทก์ แต่โจทก์ไม่ได้นำภาษีมูลค่าเพิ่มที่ปรากฏในใบลดหนี้ไปหักภาษีซื้อในการชำระภาษีในเดือนภาษี ที่ได้รับใบลดหนี้ ซึ่งตามประมวลรัษฎากร มาตรา 82/10 วรรคสอง ได้บัญญัติไว้ชัดเจนแล้วว่า ให้ผู้ประกอบการจดทะเบียนที่ได้รับใบลดหนี้ นำภาษีมูลค่าเพิ่มที่ปรากฏตามใบลดหนี้ดังกล่าว มาหักออกจากภาษีซื้อของตนในเดือนภาษีที่ได้ใบลดหนี้ โจทก์จึงต้องนำภาษีมูลค่าเพิ่มที่ปรากฏ ในใบลดหนี้ที่โจทก์ได้รับมาหักภาษีซื้อในเดือนภาษีดังกล่าว ที่โจทก์อุทธรณ์ว่า โจทก์เป็นเพียงคนกลางระหว่าง บริษัทผู้ผลิตกับลูกค้าของโจทก์นั้นไม่ถูกต้อง เนื่องจากหากโจทก์เป็นคนกลางใบลดหนี้ที่บริษัทผู้ผลิตยางออกให้ก็จะต้องออกในนามลูกค้าของโจทก์ ดังนั้น เมื่อข้อเท็จจริงฟังได้ว่าใบลดหนี้ออกในนามของโจทก์ โจทก์จึงหาใช่คนกลางตามที่โจทก์อุทธรณ์ไม่ส่วนอุทธรณ์ข้ออื่น ๆ ของโจทก์ไม่ทำให้ผลคดีเปลี่ยนแปลงไป ไม่รับวินิจฉัยให้ อุทธรณ์ของโจทก์จึงฟังไม่ขึ้น.