| คำพิพากษาฎีกาที่4364/2547 | |
| กรมสรรพากร | โจทก์ |
ห้างหุ้นส่วนจำกัดวนาทองพาณิชย์ ที่ 1 กับพวก | จำเลย |
| เรื่อง อำนาจฟ้อง | |
| กฎหมายที่เกี่ยวข้อง พระราชบัญญัติจัดตั้งศาลภาษีอากรและวิธีพิจารณาคดีภาษีอากร พ.ศ. 2528 มาตรา 17 ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 55 | |
เงินที่โจทก์ฟ้องเรียกคืนจากจำเลยทั้งสามเป็นเงินภาษีมูลค่าเพิ่มที่เจ้าพนักงานประเมินอ้างว่า จำเลยที่ 1 รับคืนจากโจทก์เกินไป สืบเนื่องมาจากจำเลยที่1 แสดงยอดขายและภาษีขายต่ำกว่าที่เจ้าพนักงานประเมินตรวจสอบได้ ซึ่งเจ้าพนักงานประเมินได้มีหนังสือแจ้งการประเมินภาษีมูลค่าเพิ่ม ในส่วนที่จำเลยที่ 1 ต้องชำระเพิ่มอีกส่วนหนึ่งด้วย และจำเลยที่ 1 ได้ยื่นอุทธรณ์การประเมินต่อคณะกรรมการพิจารณาอุทธรณ์ ขณะที่โจทก์นำคดีมาฟ้อง คณะกรรมการพิจารณาอุทธรณ์ยังมิได้มีคำวินิจฉัยชี้ขาดอุทธรณ์ของจำเลยที่ 1 ซึ่งคณะกรรมการพิจารณาอุทธรณ์อาจมีคำวินิจฉัยเพิกถอนหรือแก้ไขการประเมินของเจ้าพนักงานประเมินได้ อันจะมีผลทำให้หนี้ค่าภาษีมูลค่าเพิ่มที่โจทก์ฟ้องเรียกคืนเปลี่ยนแปลงได้ หนี้ดังกล่าวจึงยังเป็นหนี้ที่ไม่แน่นอนว่ามีอยู่จริงหรือไม่เพียงใด กรณียังถือไม่ได้ว่าโจทก์ ถูกโต้แย้งสิทธิตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 55 ประกอบด้วย พระราชบัญญัติจัดตั้งศาลภาษีอากรกลางและวิธีพิจารณาคดีภาษีอากร พ.ศ. 2528 มาตรา 17 โจทก์ไม่มีอำนาจฟ้อง | |