คำพิพากษาฎีกาที่ 2076/2548 |
|
นางพนมวรรณ พิพรพงษ์ | ผู้ร้อง |
เรื่องขอขยายระยะเวลา | |
กฎหมายที่เกี่ยวข้องประมวลรัษฎากร มาตรา 30(2) | |
พระราชบัญญัติจัดตั้งศาลภาษีอากรและวิธีพิจารณาคดีภาษีอากร พ.ศ.2508 มาตรา 17 | |
ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 23 | |
เมื่อวันที่ 24 ตุลาคม 2546 ผู้ร้องยื่นคำร้องขอขยายระยะเวลาฟ้องคดี อ้างว่า ผู้ร้องไม่ได้รับคำวินิจฉัยด้วย ตัวเองและไม่ทราบว่าคำวินิจฉัยถูกส่งไปยังภูมิลำเนาของผู้ร้องเมื่อใดและใครเป็นผู้รับ จนกระทั่งวันที่ 15 ตุลาคม 2546 นางสาว ส. คนงานของผู้ร้องนำซองบรรจุคำวินิจฉัยมาให้ ผู้ร้องได้ตรวจสอบไปยังกรมสรรพากรปรากฏว่า นางสาว ส. คนงานของผู้ร้อง ลงชื่อรับคำวินิจฉัยอุทธรณ์ เมื่อวันที่ 12 กันยายน 2546 ผู้ร้องประสงค์จะฟ้องคดีต่อศาลภาษีอากรกลาง เหตุที่ผู้ร้องไม่สามารถนำคดีมายื่นฟ้องได้ทันภายใน 30 วัน นับแต่วันได้รับแจ้งคำวินิจฉัยอุทธรณ์ เนื่องจากเพิ่งทราบจากนางสาว ส.เมื่อวันที่ 15 ตุลาคม 2546 อันเป็นเหตุสุดวิสัย ผู้ร้องขอขยายระยะเวลาฟ้องคดี ศาลภาษีอากรกลางมีคำสั่งยก คำร้อง ผู้ร้องอุทธรณ์ต่อศาลฎีกา ตามประมวลรัษฎากร มาตรา 30(2) บัญญัติให้อุทธรณ์คำวินิจฉัยของคณะกรรมการพิจารณาอุทธรณ์ต่อศาลภายในกำหนด 30 วัน นับแต่วันได้รับแจ้งคำวินิจฉัยอุทธรณ์ ผู้ร้องจึงต้องอุทธรณ์ต่อศาล หรือฟ้องคดีขอให้เพิกถอนการประเมินและคำวินิจฉัยอุทธรณ์ดังกล่าวภายในกำหนด 30 วัน นับแต่วันได้รับแจ้งคำวินิจฉัยอุทธรณ์ ดังนั้น ผู้ร้องจึงต้องอุทธรณ์ต่อศาลภายในวันที่ 12 ตุลาคม 2546 หากมีพฤติการณ์พิเศษเป็นเหตุให้ผู้ร้องไม่สามารถอุทธรณ์ต่อศาลภายในกำหนดเวลาดังกล่าวได้ ผู้ร้องต้องยื่นคำร้องขอขยายระยะเวลาต่อศาลก่อนระยะเวลาดังกล่าวสิ้นสุดลง เว้นแต่กรณีมีเหตุสุดวิสัยตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 23 ประกอบมาตรา 17 แห่งพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลภาษีอากรและวิธีพิจารณาคดีภาษีอากร พ.ศ.2528 ที่ผู้ร้องอ้างว่าเหตุที่ผู้ร้องไม่ได้ฟ้องคดีต่อศาลภาษีอากรกลางภายใน 30 วัน นับแต่วันที่ได้รับแจ้งคำวินิจฉัยอุทธรณ์ และเหตุที่ผู้ร้องไม่ได้ขอขยายระยะเวลาฟ้องคดีภายในกำหนดระยะเวลา ดังกล่าว เป็นเพราะผู้ร้องไม่ได้รับทราบคำวินิจฉัยอุทธรณ์ของคณะกรรมการพิจารณาอุทธรณ์ เนื่องจากนางสาว ส. เป็นผู้ ลงชื่อรับแทนแต่หลงลืม และเดินทางกลับต่างจังหวัดจึงไม่ได้นำมามอบให้แก่ผู้ร้องภายในกำหนดระยะเวลาที่ผู้ร้องสามารถยื่นคำฟ้องต่อศาลภาษีอากรกลางได้ ถือว่าเป็นเหตุสุดวิสัยนั้น เห็นว่าพฤติการณ์ตามอุทธรณ์ของผู้ร้องดังกล่าวหาใช่กรณีมีเหตุสุดวิสัยตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 23 ไม่ ที่ศาลภาษีอากรกลางมีคำสั่งยกคำร้องของผู้ร้องนั้นชอบแล้ว ศาลภาษีอากรกลาง /ย่อ |