กรมสรรพากร

ความในมาตรา 81/3 แห่งประมวลรัษฎากร บัญญัติแต่เพียงให้ผู้ประกอบการตามที่ระบุไว้มีสิทธิแจ้งต่ออธิบดีตามแบบที่อธิบดีกำหนด เพื่อขอจดทะเบียนภาษีมูลค่าเพิ่มเท่านั้น หาได้มีข้อความระบุให้ผู้ประกอบการดังกล่าวต้องได้รับอนุมัติจากอธิบดีด้วยไม่ เมื่อปรากฏว่ากรมสรรพากรยังมิได้กำหนดแบบหนังสือแจ้งต่ออธิบดีไว้ คงมีแบบคำขอ ภ.พ.01 ใช้สำหรับให้ผู้ประกอบการยื่นขอจดทะเบียนภาษีมูลค่าเพิ่มเพียงแบบเดียว การที่โจทก์ยื่นคำขอตามแบบ ภ.พ.01 ต่อสรรพากรอำเภอบางปะอิน จึงถือว่า เป็นการแจ้งขอจดทะเบียนภาษีมูลค่าเพิ่มต่ออธิบดีกรมสรรพากรแล้ว และจำเลยได้ออกระเบียบกรมสรรพากรว่าด้วยการปฏิบัติงานกรรมวิธีแบบแสดงรายการภาษีมูลค่าเพิ่ม พ.ศ. 2535 โดยกำหนดไว้ในข้อ 6.9 (4) ว่า ให้สรรพากรจังหวัดมีอำนาจออกใบทะเบียนภาษีมูลค่าเพิ่มได้ โดยให้สรรพากรจังหวัดมอบอำนาจในการ ลงนามในใบทะเบียนภาษีมูลค่าเพิ่มให้แก่สมุห์บัญชีอำเภอ ซึ่งต่อมาเปลี่ยนชื่อเป็นสรรพากรอำเภอ เมื่อปรากฏว่า สรรพากรจังหวัดพระนครศรีอยุธยาได้ทำหนังสือมอบอำนาจให้สรรพากรอำเภอแต่ละอำเภอมีอำนาจพิจารณาอนุมัติพร้อมทั้งลงนามในทะเบียนภาษีมูลค่าเพิ่มได้ ดังนั้น เมื่อโจทก์ยื่นคำขอจดทะเบียนเป็นผู้ประกอบการเสียภาษีมูลค่าเพิ่มต่อสรรพากรอำเภอบางปะอินและสรรพากรอำเภอบางปะอินได้อนุมัติและออกใบทะเบียนภาษีมูลค่าเพิ่มตามแบบ ภ.พ.20 แก่โจทก์ แม้จะเป็นการออกให้ในวันเดียวกับที่โจทก์ยื่นคำขอก็ถือได้ว่าการจดทะเบียนภาษีมูลค่าเพิ่มของโจทก์เป็นการชอบด้วยกฎหมายแล้ว