กรมสรรพากร กับพวก

พระราชกฤษฎีกาว่าด้วยการขายอสังหาริมทรัพย์เป็นทางค้าหรือหากำไร ฉบับที่ 244

ตามประมวลรัษฎากร มาตรา 91/1(4) บัญญัติว่า "ขาย"หมายความรวมถึงสัญญาจะขาย ขายฝาก แลกเปลี่ยน ให้ ให้เช่าซื้อหรือจำหน่ายจ่าย โอน ไม่ว่าจะมีประโยชน์ตอบแทนหรือไม่ เมื่อข้อเท็จจริงฟังยุติว่า ลูกหนี้ได้ส่งมอบการ ครอบครองที่ดินและอาคารให้แก่องค์การโทรศัพท์แห่งประเทศไทย และองค์การฯได้ลงนามในเอกสารเรียบร้อยแล้ว แต่ยังไม่มีการจดทะเบียนโอนกรรมสิทธิ์ต่อเจ้าพนักงานที่ดิน ก็ถือว่าเป็นการขายตามประมวลรัษฎากร แล้ว และตามพระราชกฤษฎีกาออกตามความในประมวลรัษฎากร ว่าด้วยการขายอสังหาริมทรัพย์เป็นทางค้าหรือหากำไร ฉบับที่ 244) พ.ศ. 2534 ซึ่งใช้บังคับในขณะที่มีการโต้แย้ง มาตรา 3 บัญญัติว่า " ให้การขายอสังหาริมทรัพย์ที่ เป็นทางค้าหรือหากำไรตามมาตรา 91/2(6) แห่งประมวลรัษฎากร มีดังต่อไปนี้ (5) การขายอสังหาริมทรัพย์ที่ผู้ขายมีไว้ในการประกอบกิจการ แต่ ไม่รวมถึงที่ดินที่ผู้นั้นใช้ในการเกษตรกรรม" การที่ลูกหนี้โอนการครอบครองที่ดินและอาคารให้แก่องค์การโทรศัพท์แห่งประเทศไทย ย่อมเข้าลักษณะการขายอสังหาริมทรัพย์ของลูกหนี้ที่มีไว้ในการประกอบกิจการแล้ว จึงเป็นการขายอสังหา ริมทรัพย์เป็นทางค้าหรือหากำไร ลูกหนี้จึงต้องเสียภาษีธุรกิจเฉพาะตามประมวลรัษฎากร มาตรา 91/2 (6)
การที่ลูกหนี้อุทธรณ์การประเมินภาษีธุรกิจเฉพาะต่อคณะกรรมการพิจารณาอุทธรณ์ และคณะกรรมการพิจารณาอุทธรณ์มีคำวินิจฉัยให้ลดเบี้ยปรับ คงเรียกเก็บร้อยละ 50 ของเบี้ยปรับตามกฎหมาย คงเหลือเบี้ยปรับ เงินเพิ่มและภาษีบำรุงเทศบาล ตามคำวินิจฉัยอุทธรณ์ เจ้าหนี้จึงมีสิทธิได้รับชำระหนี้ในมูลหนี้ภาษีธุรกิจเฉพาะตามคำวินิจฉัยอุทธรณ์