กรมสรรพากร กับพวก รวม 4 คน

วิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 122, 125

สัญญาว่าจ้างก่อสร้างอาคารคอนกรีตเสริมเหล็ก ทำรางเครน และเทพื้นคอนกรีตระหว่างโจทก์กับห้างหุ้นส่วนจำกัด ป.สุรางค์การโยธา เป็นสำเนาซึ่งจำเลยทั้งสี่ได้คัดค้านไว้แล้วว่าไม่มีต้นฉบับ และได้ความจากพยานโจทก์ว่าสัญญาจ้างก่อสร้างอาคารระหว่างโจทก์กับ ห้างหุ้นส่วน ป.สุรางค์การโยธา เป็นสำเนาเอกสารที่ถ่ายจากต้นฉบับ ส่วน ต้นฉบับไม่ได้ส่งศาล แสดงว่าต้นฉบับสัญญาดังกล่าวอยู่ในความครอบครองของโจทก์ เมื่อจำเลยทั้งสี่คัดค้านว่าไม่มี ต้นฉบับ โจทก์จึงต้องนำต้นฉบับเอกสารมาแสดงต่อศาลในวันสืบพยาน ตามประมวลกฎหมาย วิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 122 และมาตรา 125 ประกอบพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลภาษีอากรและ วิธีพิจารณาคดีภาษีอากร พ.ศ. 2528 มาตรา 17 เมื่อโจทก์ไม่นำต้นฉบับเอกสารมาแสดง และมิใช่กรณีที่จะนำสำเนามาสืบแทนต้นฉบับได้ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 93 ประกอบพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลภาษีอากรและวิธีพิจารณาคดีภาษีอากร พ.ศ. 2528 มาตรา 17 สำเนาสัญญาว่าจ้างดังกล่าวจึงรับฟังเป็นพยานไม่ได้

สัญญาจ้างทำของนั้นประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์มิได้บังคับให้ต้องทำเป็นหนังสือ มิฉะนั้นตกเป็นโมฆะ ฉะนั้น ศาลย่อมรับฟังพยานหลักฐานอื่นเพื่อวินิจฉัยว่าโจทก์ได้ว่าจ้างห้างหุ้นส่วนจำกัด ป. สุรางค์การโยธา ก่อสร้างอาคารจริงหรือไม่ ปรากฏว่าโจทก์มีพยานเบิกความประกอบสำเนาใบอนุญาตก่อสร้างอาคาร สำเนาเอกสาร ซึ่งจำเลย ทั้งสี่ไม่ได้คัดค้านว่าไม่มีต้นฉบับเป็นพยาน ได้แก่ สำเนาขอเบิกเงินค่ารับจ้างเหมาทำรางเครนของห้างหุ้นส่วนจำกัด ป. สุรางค์ การโยธา สำเนาเช็คธนาคารกรุงเทพ จำกัด ( มหาชน ) สาขาสยามสแคว์ ระบุชื่อห้างหุ้นส่วนจำกัด ป. สุรางค์การโยธาเป็นผู้รับเงินและขีดคร่อมพร้อมระบุห้ามเปลี่ยนมือไว้ด้วย สำเนาบัญชีการเงิน สำเนาหนังสือรับรองการหักภาษี ณ ที่จ่ายและเอกสารอีกหลายรายการ เอกสารเหล่านี้เมื่อพิจารณาประกอบกันแล้วฟังได้ว่าห้างหุ้นส่วนจำกัด ป. สุรางค์การโยธาได้ขอเบิกเงินค่าจ้างก่อสร้างอาคารตามงวดจากโจทก์ โจทก์อนุมัติและได้จ่ายเงินเป็นเช็คจำนวน 12 ฉบับ พร้อมหักภาษี ณ ที่จ่าย และนำส่งภาษีหัก ณ ที่จ่ายต่อจำเลยที่ 1 ห้างหุ้นส่วนจำกัด ป. สุรางค์การโยธาได้ออกใบเสร็จรับเงินและ ใบกำกับภาษีให้แก่โจทก์ และเช็คทั้ง 12 ฉบับ เรียกเก็บเงินได้ เมื่อฟังได้เช่นนี้จึงมีเหตุเชื่อได้ว่าโจทก์ว่าจ้างห้างหุ้นส่วนจำกัด ป. สุรางค์การโยธาก่อสร้างอาคารและจ่ายเงินค่าจ้างจริง ใบกำกับภาษีที่ออกโดยห้างหุ้นส่วนจำกัด ป. สุรางค์การโยธาจึงเป็นใบกำกับภาษีที่ออกให้เนื่องจากการรับเงินค่าจ้าง เป็นใบกำกับภาษีที่โจทก์ ผู้ได้รับประโยชน์สามารถพิสูจน์ได้ว่าบุคคลใดเป็นผู้ออกใบกำกับภาษีใบกำกับภาษีดังกล่าว จึงมิใช่ใบกำกับภาษีปลอมตามประมวลรัษฎากร มาตรา 89 ( 7 ) วรรคสอง เมื่อขณะใบกำกับภาษีนั้นห้างหุ้นส่วนจำกัด ป. สุรางค์การโยธาเป็นผู้ประกอบการจดทะเบียนภาษีมูลค่าเพิ่ม โจทก์จึงมีสิทธินำภาษีซื้อตามใบกำกับภาษีมาหักออกจากภาษีขายในการคำนวณหาภาษีมูลค่าเพิ่มตาม ประมวลรัษฎากรมาตรา 82/3