กรมสรรพากร

โจทก์ประกอบธุรกิจเกี่ยวกับการจัดสรรที่ดิน ปลูกสร้างบ้านขายพร้อมที่ดิน และรับจ้างปลูกสร้างบ้านและอาคาร ทำสัญญากับนาย ส. มีสาระสำคัญว่า นาย ส. ตกลงให้โจทก์ เป็นผู้จำหน่ายที่ดินของนาย ส. และออกค่าใช้จ่ายในการจัดให้มีสิ่งสาธารณูปโภค ได้แก่ สวนสาธารณะ ถนน ท่อระบายน้ำทิ้ง ท่อเมนประปา และไฟฟ้า กับเป็นผู้รับเหมาก่อสร้างอาคารและจัดจำหน่ายที่ดินแต่ผู้เดียว แม้สัญญาที่โจทก์ทำไว้กับนาย ส. จะระบุข้อความตอนหนึ่งว่า โจทก์เป็นผู้รับเหมาก่อสร้างอาคาร แต่สัญญาดังกล่าวก็ไม่มีแบบแปลน การก่อสร้าง กำหนดเวลาการก่อสร้าง และไม่มีข้อความตอนใดระบุให้นาย ส. ต้องชำระค่าจ้างเหมา ให้โจทก์ ข้อเท็จจริงกลับปรากฏว่า โจทก์เป็นผู้ขออนุญาตก่อสร้างอาคารและขายอาคารกับรับเงินค่าอาคารจากผู้ซื้อในนามตนเอง ทั้งยังได้เสียภาษีธุรกิจเฉพาะจากค่าอาคารดังกล่าว แสดงว่าโจทก์มีรายรับจากการขายอาคาร มิได้มีรายรับจากการรับเหมาก่อสร้างอาคาร โจทก์จึงไม่มีหน้าที่ต้องเสียภาษีมูลค่าเพิ่ม ตามที่เจ้าพนักงานประเมินได้ประเมินไว้แต่อย่างใด การประเมินของเจ้าพนักงานประเมิน และคำวินิจฉัยอุทธรณ์ของคณะกรรมการพิจารณาอุทธรณ์ จึงไม่ชอบด้วยกฎหมาย

โจทก์ยื่นแบบแสดงรายการภ าษีเงินได้นิติบุคคลสำหรับรอบระยะเวลาบัญชีตั้งแต่วันที่ 1 มกราคม 2536 ถึง 31 ธันวาคม 2536 เมื่อวันที่ 30 พฤษภาคม 2537 แต่เจ้าพนักงานประเมินออกหมายเรียกเมื่อวันที่ 14 พฤศจิกายน 2539 ซึ่งเกินกว่า 2 ปี นับแต่วันที่โจทก์ได้ยื่นแบบ แสดงรายการ แม้เจ้าพนักงานประเมินจะทำบันทึกขออนุมัติขยายเวลาออกหมายเรียกดังกล่าว เสนอต่ออธิบดีกรมสรรพากรในวันเดียวกับที่ออกหมายเรียก แต่เมื่อผู้ปฏิบัติราชการแทนอธิบดีกรมสรรพากรมีคำสั่งอนุมัติให้ขยายเวลาออกหมายเรียกภายหลังในวันที่ 22 พฤศจิกายน 2539 ฉะนั้น ขณะที่มีการออกหมายเรียกในวันที่ 14 พฤศจิกายน 2539 เจ้าพนักงานประเมินจึงยังไม่ได้รับอนุมัติจากอธิบดีกรมสรรพากรให้ขยายเวลาออกหมายเรียกได้ การออกหมายเรียกจึงไม่ชอบ ด้วยมาตรา 19 แห่งประมวลรัษฎากร การที่ผู้ปฏิบัติราชการแทนอธิบดีกรมสรรพากรมีคำสั่งอนุมัติให้ขยายเวลาออกหมายเรียกได้ในภายหลัง ไม่ทำให้การออกหมายเรียกซึ่งไม่ชอบด้วยกฎหมาย กลับกลายเป็นชอบด้วยกฎหมายไปได้ เมื่อการออกหมายเรียกไม่ชอบด้วยกฎหมาย การประเมิน ให้โจทก์ชำระภาษีเงินได้นิติบุคคลสำหรับรอบระยะเวลาบัญชีดังกล่าวจึงไม่ชอบด้วยกฎหมายไปด้วย