กรมสรรพากร

โจทก์ประกอบกิจการสถานพักตากอากาศ สนามกีฬา (สนามกอล์ฟ) ไม่มี วัตถุประสงค์ในการให้กู้ยืมเงิน เดิมโจทก์มีทุนจดทะเบียน 1,000,000 บาท ต่อมาจดทะเบียนเพิ่มทุนอีก 159,000,000 บาท โดยระบุในรายการจดทะเบียนเพิ่มทุนว่าได้เรียกให้ชำระค่าหุ้นจากผู้ถือหุ้นเต็มมูลค่าแล้ว ซึ่งความจริงยังมิได้มีการชำระเงินค่าหุ้นเพิ่ม ต่อมาโจทก์ได้รับหนังสือแจ้งการประเมินภาษีเงินได้นิติบุคคลรอบระยะเวลาบัญชีปี 2535 และรอบระยะเวลาบัญชีปี 2536 ภาษีธุรกิจเฉพาะสำหรับ เดือนภาษีมกราคม ถึงธันวาคม 2535 และภาษีธุรกิจเฉพาะสำหรับเดือนภาษีมกราคม ถึงธันวาคม 2536

พยานฝ่ายจำเลยเบิกความในส่วนของภาษีธุรกิจเฉพาะว่า กรณีดอกเบี้ยมีข้อเท็จจริงเช่นเดียวกับการประเมินภาษีเงินได้นิติบุคคล เนื่องจากเงินสดและเงินฝากธนาคารตามงบการเงินเฉพาะส่วนที่เกิน 1,200,000 บาท นั้น ถือเป็นเงินที่กรรมการนำไปใช้ส่วนตัว จึงฟังว่าโจทก์ให้กรรมการหรือผู้อื่นกู้ยืมเงินโดยไม่คิดดอกเบี้ยเช่นเดียวกัน เข้าลักษณะเป็นการประกอบกิจการเยี่ยงธนาคารพาณิชย์ เมื่อโจทก์มิได้นำดอกเบี้ยไปยื่นแบบแสดงรายการภาษีธุรกิจเฉพาะ เจ้าพนักงานประเมินจึงมีอำนาจตามประมวลรัษฎากร มาตรา 91/15 และมาตรา 91/16(6) กำหนดดอกเบี้ยเพื่อเสียภาษีธุรกิจเฉพาะ ซึ่งเป็นดอกเบี้ยรับจำนวนเดียวกับกรณีภาษีเงินได้นิติบุคคล ส่วนพยานผู้ตรวจคำอุทธรณ์ภาษีเงินได้นิติบุคคลและภาษีธุรกิจเฉพาะคดีนี้ ก็เบิกความในส่วนของภาษีธุรกิจเฉพาะแต่เพียงว่า โจทก์มีรายรับจากดอกเบี้ยเนื่องจากการให้กรรมการและผู้อื่นกู้ยืม เข้าลักษณะเป็นการประกอบกิจการเยี่ยงธนาคารพาณิชย์มีหน้าที่ยื่นแบบแสดงรายการภาษีธุรกิจเฉพาะ ซึ่งตามคำเบิกความของพยานดังกล่าวไม่ได้ยืนยันว่า โจทก์ให้กรรมการและผู้อื่นกู้ยืมเงินเป็นปกติแต่อย่างใด การที่งบการเงินปี 2535 และ 2536 ของโจทก์ปรากฏว่าโจทก์ได้ให้กรรมการและบุคคลอื่นกู้ยืมเงินทุกปี แต่ก็เป็นการให้กู้ยืมเงินอันเนื่องมาจากการเพิ่มทุนโดยออกหุ้นใหม่เมื่อวันที่ 5 ตุลาคม 2533 เพียงคราวเดียวเท่านั้น ข้อเท็จจริงฟังไม่ได้ว่า โจทก์ประกอบกิจการโดยปกติเยี่ยงธนาคารพาณิชย์ จึงไม่ต้องเสียภาษีธุรกิจเฉพาะตามประมวลรัษฎากร มาตรา 91/2(5) การประเมินภาษีธุรกิจเฉพาะและคำวินิจฉัยอุทธรณ์ในส่วนนี้จึงไม่ชอบด้วยกฎหมาย