กรมสรรพากร

ประเด็นที่ต้องวินิจฉัยตามอุทธรณ์ของจำเลยมีว่า ที่ศาลภาษีอากรกลางงดเบี้ยปรับให้โจทก์และให้จำเลยคืน เบี้ยปรับ 3,095,007.24 บาท พร้อมดอกเบี้ยแก่โจทก์ชอบหรือไม่

การที่โจทก์ไม่ยื่นแบบแสดงรายการภาษีเงินได้นิติบุคคล (ภ.ง.ด.50) ต่อมาเจ้าพนักงานได้ออกหมายเรียกตรวจสอบและประเมิน เนื่องจากโจทก์ไม่ยื่นแบบแสดงรายการตามกำหนดเวลาของกฎหมาย โดยยื่นล่าช้าถึง 2 ปี และแสดงผลขาดทุนสุทธิ แต่เมื่อเจ้าพนักงานตรวจสอบปรากฏว่ามีกำไรสุทธิต้องเสียภาษีเงินได้นิติบุคคลและโจทก์ก็ยอมรับว่าการประเมินของเจ้าพนักงานถูกต้องและชอบด้วยกฎหมาย การที่โจทก์ยื่นแบบแสดงรายการภาษีเงินได้นิติบุคคลด้วยเหตุที่จำเลยประเมิน แสดงให้เห็นว่ามิใช่เพราะเหตุที่โจทก์อ้างว่าพนักงานบัญชีของโจทก์ละทิ้งหน้าที่ในระหว่างปิดงบบัญชีปี 2541 โจทก์จึงไม่สามารถปิดงบบัญชีได้ทัน และเอกสารสูญหายบางส่วน หรือเกี่ยวกับภาวะวิกฤตทางเศรษฐกิจในขณะนั้นเท่านั้น แต่แสดงถึงการที่โจทก์จงใจไม่ปฏิบัติให้ถูกต้องตามหลักการบัญชีและภาษีอากรโดยแสดงรายการในแบบแสดงรายการภาษีอากรไม่ตรงตามเอกสารหลักฐานที่มีอยู่ เพื่อไม่ต้องชำระภาษีอากรหรือชำระภาษีอากรน้อยกว่าความเป็นจริง ข้ออ้างลอยๆ เรื่องเอกสารสูญหายไม่อาจนำมาเป็นเหตุยกเว้นให้ยื่นรายการโดยปราศจากหลักฐานได้ การที่คณะกรรมการพิจารณาอุทธรณ์ลดเบี้ยปรับให้แก่โจทก์ร้อยละ 50 ของเบี้ยปรับตาม กฎหมายตามคำสั่งกรมสรรพากร ที่ ท.ป.81/2542 เป็นประโยชน์แก่โจทก์และเหมาะสมแก่พฤติการณ์แห่งคดีแล้ว ที่ศาลภาษีอากรกลางงดเบี้ยปรับให้โจทก์นั้นไม่ต้องด้วยความเห็นของศาลฎีกาแผนกคดีภาษีอากร อุทธรณ์ของจำเลยฟังขึ้น