กรมสรรพากร กับพวก

ฐานภาษีสำหรับการขายสินค้า ตามมาตรา 79 และมาตรา 79/3(1) แห่งประมวลรัษฎากร บัญญัติให้ถือตามราคาตลาดของสินค้าในวันที่ความรับผิดเกิดขึ้น ศาลภาษีอากรกลาง ฟังข้อเท็จจริงว่า ราคาขายไม้แปรรูปรายพิพาทตามที่โจทก์อ้างเป็นราคาที่ต่ำกว่าราคาตลาดโดยไม่มีเหตุ อันสมควร และเชื่อว่าราคาตลาดตามการประเมินของเจ้าพนักงานประเมินเป็นราคาตลาด อุทธรณ์ของโจทก์ สำหรับภาษีมูลค่าเพิ่มเดือนกุมภาพันธ์และเดือนเมษายน 2537 เป็นการโต้เถียงดุลพินิจ ในการชั่งน้ำหนักพยานหลักฐานของศาลภาษีอากรกลางและเป็นข้อเท็จจริง ทุนทรัพย์ที่พิพาท ไม่เกินห้าหมื่นบาทต้องห้าม มิให้คู่ความอุทธรณ์ในข้อเท็จจริง ตามมาตรา 25 แห่งพระราชบัญญัติจัดตั้งตั้งศาลภาษีอากรและ วิธีพิจารณาคดีภาษีอากร พ.ศ.2528

โจทก์เป็นผู้นำเข้าไม้แปรรูปรายพิพาทและเสียอากรขาเข้ากับภาษีมูลค่าเพิ่มสำหรับการนำเข้าโดยคำนวณจากราคาตามประกาศของกรมศุลกากรที่กำหนดราคาในท้องตลาด เป็นรายเฉลี่ยสำหรับสินค้าไม้แปรรูปเพื่อเป็นเกณฑ์ราคาประเมินอากรขาเข้า ราคาดังกล่าวแม้จะเป็นฐานภาษีสำหรับการนำเข้าตามมาตรา 79/2 แห่งประมวลรัษฎากร ไม่อาจนำมาถือเป็นราคาตลาดหรือฐานภาษีในการคำนวณภาษีมูลค่าเพิ่มสำหรับการขายสินค้านั้นได้โดยเด็ดขาด แต่ราคาดังกล่าวก็เป็นพยานหลักฐานอย่างหนึ่งในการพิสูจน์ราคา ตลาดสำหรับการขายสินค้านั้นได้ เมื่อโจทก์ รับว่ามีราคา เช่นว่านั้นจริง แต่อ้างว่าราคานั้นไม่ใช่ราคาตลาดส่วนราคาที่โจทก์ขายเป็นราคาตลาดโจทก์ก็ต้อง นำสืบให้ได้ความดังที่อ้าง พยานหลักฐานของโจทก์คงมีแต่หุ้นส่วนผู้จัดการของโจทก์เป็นพยานปากเดียวเบิกความลอยๆ ว่า ราคาตามประกาศของกรมศุลกากรไม่ใช่ราคาตลาด ส่วนราคาขายของโจทก์เป็นราคาตลาด โดยโจทก์ ไม่มีพยานหลักฐานอื่นใดสนับสนุนนอกจากสำเนาใบกำกับสินค้า ซึ่งจำเลยทั้งสามไม่รับรองความถูกต้อง พยานหลักฐานของโจทก์จึงมีน้ำหนักน้อยกว่าพยานหลักฐานของจำเลยทั้งสาม ข้อเท็จจริงฟังไม่ได้ว่าราคาขายของโจทก์เป็นราคาตลาดส่วนราคาตามการประเมินของเจ้าพนักงานประเมินไม่ถูกต้องดังที่โจทก์อ้าง การประเมินของเจ้าพนักงานประเมินและคำวินิจฉัยอุทธรณ์ของจำเลยทั้งสามจึงถูกต้องและชอบด้วยกฎหมาย