ตามมาตรา 11 แห่งประมวลรัษฎากร บัญญัติว่า การเสียภาษีอากรจะถือว่าเป็นการสมบูรณ์เมื่อได้รับใบเสร็จรับเงินซึ่งนายอำเภอลงลายมือชื่อรับเงินไว้แล้ว หากโจทก์ได้ยื่นแบบแสดงรายการภาษีมูลค่าเพิ่ม (ภ.พ.30) สำหรับเดือนธันวาคม 2540 จริง โจทก์ก็น่าจะมีใบเสร็จรับเงินมาแสดง เมื่อโจทก์ไม่มีใบเสร็จรับเงินมาแสดงยิ่งเป็นเหตุทำให้พยานหลักฐานของจำเลยมีน้ำหนักดีกว่าโจทก์ ข้อเท็จจริงจึงฟังได้ว่า โจทก์ไม่ได้ยื่นแบบแสดงรายการภาษีมูลค่าเพิ่ม (ภ.พ.30) สำหรับเดือนธันวาคม 2540 เมื่อข้อเท็จจริงฟังได้ว่าโจทก์ไม่ได้ยื่นแบบแสดงรายการภาษีมูลค่าเพิ่ม (ภ.พ.30) สำหรับเดือนภาษีธันวาคม 2540 จึงไม่มีเครดิตภาษีที่เหลืออยู่จากการคำนวณภาษีในเดือนภาษีนั้นไปชำระภาษีมูลค่าเพิ่มในเดือนภาษีถัดจากเดือนภาษีที่คำนวณภาษี คือ เดือนมกราคม 2541 การประเมินของเจ้าพนักงานประเมินและคำวินิจฉัยอุทธรณ์ของคณะกรรมการพิจารณาอุทธรณ์ชอบแล้ว