จำเลยยื่นอุทธรณ์คดีสองสำนวนภายในกำหนดระยะเวลาแล้ว แต่ศาลภาษีอากรกลาง
สั่งรวมการพิจารณาคดีทั้งสองสำนวน และให้จำเลยทำอุทธรณ์มาในฉบับเดียวกันภายใน 7 วัน ต่อมาจำเลยยื่นอุทธรณ์โดยนำเนื้อหาในอุทธรณ์ทั้งสองฉบับมารวมอยู่ในฉบับเดียวกันและยื่นอุทธรณ์ภายในกำหนดเวลาดังกล่าว จึงเป็นอุทธรณ์ที่จำเลยจัดทำและยื่นภายในข้อกำหนดที่ศาลภาษีอากรกลางมีคำสั่งโดยถูกต้อง ถือได้ว่าจำเลยยื่นอุทธรณ์คดีทั้งสองสำนวนภายในกำหนดระยะเวลาอุทธรณ์
แม้ข้อเท็จจริงฟังได้ว่าโจทก์ นาย ช.และนาย อ. เป็นคณะบุคคลที่มิใช่นิติบุคคลในการขายที่ดินโฉนดเลขที่ 11226 โจทก์และนาย อ. เป็นคณะบุคคลที่มิใช่นิติบุคคลในการขายที่ดินโฉนดเลขที่ 14091 และฟังได้ว่าเจ้าพนักงานของจำเลยได้ส่งหนังสือขอทราบรายละเอียดการขายอสังหาริมทรัพย์ถึงนาย อ. แต่เมื่อพิจารณาในข้อความในหนังสือก็ปรากฏว่าเป็นการขอทราบรายละเอียดเฉพาะเรื่องการขายที่ดินโฉนดเลขที่ 04091 เพียงแปลงเดียว โดยข้อความในหนังสือดังกล่าวไม่มีการระบุโดยชัดแจ้งว่าเป็นหนังสือที่ส่งถึงนาย อ.ในฐานะบุคคลในคณะบุคคลดังเช่นที่มีการระบุในหนังสือแจ้งการประเมิน ภาษีธุรกิจเฉพาะ จึงต้องถือว่าการมีหนังสือถึงนาย อ. นั้น เป็นกรณีที่เจ้าพนักงานของจำเลยต้องการขอทราบรายละเอียดการขายที่ดินโฉนดเลขที่ 14091 จากนาย อ. ในฐานะส่วนตัว ซึ่งไม่เกี่ยวกับโจทก์ ทั้งในทางนำสืบของจำเลยไม่ได้ความว่า เจ้าพนักงานของจำเลย ได้ส่งหนังสือขอทราบรายละเอียดการขายที่ดินโฉนดเลขที่ 11226 และเลขที่ 14091 ถึงโจทก์ด้วยแต่อย่างใด ซึ่งโจทก์เบิกความยืนยันว่าโจทก์ไม่เคยทราบเรื่องที่มีการส่งหนังสือขอทราบรายละเอียดการขายอสังหาริมทรัพย์ถึงนาย อ. และไม่เคยพบนาย อ.หลังจากการขายที่ดินแล้ว ดังนั้นจึงไม่อาจนำข้อเท็จจริงที่นาย อ.ไม่ไปพบเจ้าพนักงานฯ ของจำเลยตามหนังสือเชิญเพื่อขอทราบรายละเอียดการขายอสังหาริมทรัพย์มาเป็นเหตุให้มีผลถึงโจทก์โดยอนุมานว่า โจทก์ซึ่งเป็นบุคคลในคณะบุคคลกับนาย อ.ในการขายที่ดินโฉนดเลขที่ 11226 และเลขที่ 14091 ไม่ให้ความร่วมมือในการตรวจสอบภาษีการขายที่ดินทั้งสองแปลงดังกล่าวด้วยได้ ทั้งโจทก์ขายที่ดินทั้งสองแปลงดังกล่าวหลังจากได้มีการแก้ไขประมวลรัษฎากร เปลี่ยนการจัดเก็บภาษีการค้ามาเป็นการจัดเก็บภาษีมูลค่าเพิ่มและภาษีธุรกิจเฉพาะแทนไม่กี่เดือน ตามพฤติการณ์ของโจทก์ที่ยินยอมเสียภาษีธุรกิจเฉพาะ แต่ยังเพียงติดใจขอลดเบี้ยปรับลง เพราะเดิมคิดว่ามีการชำระครบถ้วนขณะขายที่ดินเรียบร้อยแล้ว โดยไม่ปรากฏข้อเท็จจริงอื่นใดที่แสดงให้เห็นว่า โจทก์มีเจตนาหลีกเลี่ยงภาษี กรณีจึงมีเหตุสมควรลดเบี้ยปรับให้แก่โจทก์ครึ่งหนึ่งจากเบี้ยปรับที่ต้องชำระตามการประเมิน