บทบัญญัติลักษณะ 2 ภาษีอากรฝ่ายสรรพากร หมวด 5 ภาษีธุรกิจเฉพาะ ตามประมวลรัษฎากรใช้บังคับตั้งแต่วันที่ 1 มกราคม 2535 โจทก์ขายที่ดินเมื่อวันที่ 26 กันยายน 2539 เป็นระยะเวลาหลังจากกฎหมายให้มีการจัดเก็บภาษีธุรกิจเฉพาะใช้บังคับนานพอสมควรแล้ว การที่ศาลภาษีอากรกลางวินิจฉัยว่า ปัญหาว่ากรณีใดเป็นการขายอสังหาริมทรัพย์ที่เป็นทางค้า หรือหากำไรหรือไม่นั้นเป็นปัญหาที่ยากต่อประชาชนทั่วไปจะทำความเข้าใจและมักจะสับสน หรือเข้าใจผิดว่าได้เสียภาษีหัก ณ ที่จ่ายที่สำนักงานที่ดินในขณะจดทะเบียนสิทธิและนิติกรรมแล้วก็ไม่ต้องเสียภาษีตอนสิ้นปีหรือภาษีอื่นใดอีก นั้น เข้าลักษณะเป็นการอ้างว่าไม่รู้กฎหมาย ย่อมไม่เป็นเหตุผลที่ควรพิจารณางดหรือลดเบี้ยปรับแก่โจทก์ การที่โจทก์ขายที่ดินได้เงินจำนวนมาก แต่ไม่ยื่นแบบแสดงรายการเสียภาษีธุรกิจเฉพาะ เมื่อเจ้าพนักงานประเมินมีหนังสือขอเชิญพบ โจทก์ก็ไม่ไปตามนัด แต่มีผู้มีชื่อไปพบแทนโดยอ้างว่าเป็นบุตร โดยโจทก์ก็มิได้ทำหนังสือมอบอำนาจ ให้มีอำนาจชี้แจงและมีผลผูกพันโจทก์แต่อย่างใด ไม่เป็นประโยชน์ในการตรวจสอบภาษี ถือไม่ได้ว่า โจทก์ได้ให้ความร่วมมือด้วยดีในการตรวจสอบภาษี ทั้งข้อเท็จจริงยุติตามคำพิพากษาศาลภาษีอากรกลางว่า การขายที่ดินของโจทก์เข้าข่ายเป็นกรณีการแบ่งขายในลักษณะคล้ายคลึงกันกับการจัดสรรที่ดิน กรณีจึงไม่มีเหตุอันควรงดหรือลดเบี้ยปรับภาษีธุรกิจเฉพาะให้โจทก์