คดีนี้แม้โจทก์ทั้งสองยื่นคำร้องขอดำเนินคดีอย่างคนอนาถาในชั้นอุทธรณ์ไว้แล้ว แต่เมื่อศาลภาษีอากรกลางมีคำสั่งให้โจทก์ทั้งสองเสียค่าธรรมเนียมศาลในชั้นอุทธรณ์ มิได้มีคำสั่งอนุญาตหรืออนุญาตให้ดำเนินคดีอนาถาบางส่วน เท่ากับเป็นกรณีศาลภาษีอากรกลางมีคำสั่งให้ยกคำขอดำเนินคดีอย่างคนอนาถาในชั้นอุทธรณ์ของโจทก์ทั้งสอง ดังนั้นโจทก์ทั้งสองผู้อุทธรณ์จะต้องนำค่าธรรมเนียมซึ่งจะต้องใช้แก่คู่ความอีกฝ่ายหนึ่งตามคำพิพากษาศาลภาษีอากรกลางมาวางศาลพร้อมกับคำอุทธรณ์ด้วย ตามมาตรา 229 แห่งประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง ประกอบมาตรา 29 แห่งพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลภาษีอากรและวิธีพิจารณาคดีภาษีอากร พ.ศ.2528 การที่โจทก์ทั้งสองอุทธรณ์คำสั่งและคำพิพากษาของศาลภาษีอากรกลางขอให้ศาลฎีกามีคำพิพากษายกคำสั่งและคำพิพากษาของศาลภาษีอากรกลางเพื่อพิจารณาคดีใหม่ตั้งแต่การสืบพยานโจทก์และพยานจำเลยแล้วมีคำพิพากษาตามรูปคดีต่อไป มีผลกระทบต่อคำพิพากษาหรือคำสั่งชี้ขาดตัดสินคดีของศาลภาษีอากรกลาง โจทก์ทั้งสองต้องนำเงินค่าธรรมเนียมซึ่งต้องใช้แก่จำเลยตามคำพิพากษาของศาลภาษีอากรกลางมาวางศาลพร้อมกับอุทธรณ์ โดยศาลภาษีอากรกลางไม่จำต้องมีคำสั่งให้โจทก์ทั้งสองปฏิบัติก่อนที่จะสั่งรับหรือไม่รับคำคู่ความดังกล่าวเพราะมิใช่เรื่องของการมิได้ชำระหรือวางค่าธรรมเนียมศาลโดยถูกต้องครบถ้วนตามมาตรา 17 แห่งพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลภาษีอากรและวิธีพิจารณาคดีภาษีอากร พ.ศ.2528 ประกอบมาตรา 18 แห่งประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง เมื่อโจทก์ทั้งสองไม่นำเงินค่าธรรมเนียมมาวางพร้อมอุทธรณ์ อุทธรณ์ของโจทก์ทั้งสองจึงเป็นอุทธรณ์ที่ไม่ชอบด้วยกฎหมาย