โจทก์เป็นพนักงานธนาคาร อ. ได้รับเงินบำเหน็จดำรงชีพที่มีลักษณะเดียวกับบำเหน็จดำรงชีพตามกฎหมายว่าด้วยบำเหน็จบำนาญข้าราชการและกฎหมายว่าด้วยกองทุนบำเหน็จบำนาญข้าราชการซึ่งเป็นเงินได้ที่จ่ายให้เนื่องจากออกจากงานที่มีระยะเวลาไม่น้อยกว่า 5 ปี โดยโจทก์ได้รับในปีภาษี 2547 ซึ่งเป็นปีภาษีแรกที่มีการจ่ายเงินได้ดังกล่าวและเป็นเวลาภายหลังจากที่โจทก์พ้นจากการเป็นพนักงานธนาคาร อ. ในปี 2542 แม้โจทก์ได้รับเงินได้ดังกล่าวจากผู้จ่ายรายเดียวกันก็ตามแต่ไม่ถือว่าเป็นการแบ่งจ่ายจากผู้จ่ายรายเดียวกันหลายครั้งจากเงินประเภทเดียวกันหรือหลายประเภทที่จะทำให้จำเลยได้รับภาษีน้อยลงจากการแบ่งจ่ายจำนวนเงินดังกล่าว เนื่องจากโจทก์ไม่มีสิทธิได้รับเงินได้ดังกล่าวในปีภาษี 2542 แต่เพิ่งมีสิทธิได้รับเงินได้ดังกล่าวในปีภาษี 2547 ซึ่งเป็นปีภาษีแรกที่มีการจ่ายเงินได้ดังกล่าวตามกฎหมายว่าด้วยบำเหน็จบำนาญข้าราชการและกฎหมายว่าด้วยกองทุนบำเหน็จบำนาญข้าราชการที่บัญญัติขึ้นภายหลัง เมื่อโจทก์พ้นจากความเป็นพนักงานธนาคาร อ. แล้ว การที่ธนาคาร อ. จ่ายเงินได้ดังกล่าวให้แก่โจทก์ในปีภาษี 2547 จึงไม่ใช่เป็นการแบ่งจ่ายจากเงินประเภทเดียวกัน หรือหลายประเภทที่ผู้มีเงินได้จะเลือกเสียภาษีแยกต่างหากจากเงินได้อื่นได้เฉพาะเงินได้ที่จ่ายในปีภาษีแรกที่มีการจ่ายเงินได้ดังกล่าวเท่านั้น ดังนั้น เงินบำเหน็จดำรงชีพที่โจทก์ได้รับจากธนาคาร อ. ส่วนที่เกินจำนวน 200,000.- บาท ในปีภาษี 2547 โจทก์มีสิทธิเลือกเสียภาษีแยกต่างหากจากเงินได้อื่น